Kimika organiko: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t →‎Enpirismoa: Barne lotura zuzenketa: kimika inorganiko
tNo edit summary
5. lerroa:
==== [[Alkimia]] eta aro aurrezientifikoa ====
 
[[Aristoteles]]en ideiak hitzez- hitz hartuz, substantzia guztiak lurrez, urez, airez eta suaz osaturik zeudela pentsatzen zuten alkimiazaleakalkimiazaleek. Gainera, substantzia berdinek propietate desberdinak izan zitzaketela ere uste zuten. Beren helburua beruna urre bihurtuko zukeen "filosofoen harria" aurkitzea zen, edota edanez gero gaixotasun guztiak sendatuko lituzkeen "betirako gaztetasun-elixirra". IX. mendean alkimiazale musulmanek isolatu zuten lehen konposatu organiko purua: [[etanol]]a. Konposatu hau beraiek asmatutako distilazio-teknika ardoekin erabilitakoan lortu zuten. Gaur egun badakigu txinatarrek ere edari alkoholdunak izoztuz etanol purua izoztuz lortzen zutela. XIII. mendean europarrek distilazio-teknika bereganatu zuten eta beste konposatu puru batzuk isolatu zituzten, azido azetikoazetikoa kasu.
 
==== Enpirismoa ====
 
1661ean, [[Robert Boyle]]k ''Scheptical Chemist'' liburuan “Kimika” zientzia bezala proposatzen du lehenengo aldiz, [[alkimia]]tik bereizia eta esperimentazioan eta arrazonamenduan oinarritua. 1675ean, [[Nicolas Lemery]] frantziar kimikariak ''Cours de Chymie'' liburuan “konposatu organikoak” aipatzen ditu lehenengoz. Bere ustez, konposatu mota hauek substantzia mineralak ez bezalako lege fisikoak beteko lituzkete. 1770-1785 urteen artean, [[Carl Wilhelm Scheele]]k azido formikoa, azido bentzoikoa, azido laktikoa, azido oxalikoa eta glizerina isolatu zituen egoera puruan. 1806an, [[Jöns Jakob Berzelius]]ek [[bitalismo]]aren teoria plazaratu zuen. Teoria honen arabera, izaki biziek bakarrik duten “bizi-indarra”ri esker sortuko lirateke substantzia organikoak eta laborategian (matraze batean) ezingo lirateke prestatu konposatu hauek. Berzeliusek zabaldu zituen ''kimika organikoa'' eta ''[[kimika inorganiko|kimika ez-organiko]]a'' kontzeptuak eta, harrez geroztik, Kimikaren bi arlo horiek bereiz garatu dira.
1661ean, [[Robert Boyle]]k ''Scheptical Chemist'' liburuan “Kimika” zientzia bezala proposatzen du lehenengo aldiz, [[alkimia]]tik bereizia eta esperimentazioan eta arrazonamenduan oinarritua.
1675ean, [[Nicolas Lemery]] frantziar kimikariak ''Cours de Chymie'' liburuan “konposatu organikoak” aipatzen ditu lehenengoz. Bere ustez, konposatu mota hauek substantzia mineralak ez bezalako lege fisikoak beteko lituzkete.
1770-1785 urteen artean, [[Carl Wilhelm Scheele]]k azido formikoa, azido bentzoikoa, azido laktikoa, azido oxalikoa eta glizerina isolatu zituen egoera puruan.
1806an, [[Jöns Jakob Berzelius]]ek [[bitalismo]]aren teoria plazaratu zuen. Teoria honen arabera, izaki biziek bakarrik duten “bizi-indarra”ri esker sortuko lirateke substantzia organikoak eta laborategian (matraze batean) ezingo lirateke prestatu konposatu hauek. Berzeliusek zabaldu zituen ''kimika organikoa'' eta ''[[kimika inorganiko]]a'' kontzeptuak eta, harrez geroztik, Kimikaren bi arlo horiek bereiz garatu dira.
 
==== Aro zientifikoa ====
1818an, [[Michel Eugène Chevreul]]ek koipeen saponifikazioa aztertu zuen, xaboien osaketa-erreakzioa ulertu nahian. Xaboiak azidotuz, lehenengo aldiz [[gantz-azido]] libreak lortu zituen. Hau da, izaki bizienbizidunen konposatu batetik (koipea) izaki bizien beste konposatu ezberdin bat lortu zuen, baina izaki bizietatik kanpo, “bizi-indarrik” gabe. 1828.an, [[Friedrich Wöhler]]rek [[urea]]ren sintesia lortu zuen konposatu erabat ez-organikoetatik abiatuta. Hau izan zen lehen benetako sintesi organikoa eta bitalismoaren gezurtatzea.
1828.an, [[Friedrich Wöhler]]rek [[urea]]ren sintesia lortu zuen konposatu erabat ezorganikotatik abiatuta. Hau izan zen lehen benetako sintesi organikoa eta bitalismoaren gezurtatzea.
 
[[Fitxategi:biochemistry.gif|thumb|center|[[Friedrich Wöhler|Wöhler]] [[urea]]ren sintesia begiratuz.]]