Safo: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
Xirkan (eztabaida | ekarpenak)
Xirkan (eztabaida | ekarpenak)
35. lerroa:
Safo bere poemetan amodioaz forma librez hitz egiten du, apaindurarik gabe, indar irrazional bat bezala, gizakiaz nagusitzen da eta forma ezberdinaz agertzen da, jelosia edo desira. Esan daiteke hain sinzera dela zein bere poemetan identifikatuta agertzen zara, horrek gure harridura sortzen du poesia greko arkaikaz hitz egiten dugunean. Inpresio hori, gainera, ez da beste kasuetan aurkitzen, beste poeta greko eta latinoen poemetan. Esandakoaren adibide argi bat bere poemetako batean ikusten da, berari buruz hoberen kontserbatu dena, himno eta otoitz baten nahasketa da (Afroditaren ohorez egindako himnoa). Bere poesiak arrakasta handia izan zuen garai klasikoan eta poeta askorentzako inspirazio iturri bezala balio izan zitzaien, latindar Catulo eta Horacio bezala; garai alejandrinotik aurrera bere obra gorde nahi zuen eta leku berriak ezagutzea saiatu zen.
 
[[2004]]. urtean, [[K. a. III. mende]]ko [[papiro]] batzuetan aurkitutako Saforen bi poema argitaratu ziren. Artean ezezagunak ziren olerki hauetako batean, Safo denboraren joanaz kexatzen da, zahartasunak bere gorputzean utzi dituen ondorioak deskribatuz. [[Titono]]ren mitoa erabiliz, gazte irautea ez hiltzea baino funtsezkoagoa dela azaltzen du. Titono, hilezkorra eta beti gaztea zen Auroraz maitemindu zen. Orduan, jainkoei hilezkor bihurtzeko eskatu zien, bainobaina betirako gaztetasuna eskatzea ahaztu zitzaion. Horren ondorioz, Titono betirako zaharra da, ezhilkezkorra daden inoiz hiltzenarren, baina beti zahartuz joaten da. Safori antzeko zerbait gertatzen zaio: bera gero eta zaharragoa den bitartean, haren ikasleek beti adin bera dute. Hori dela eta, Titonorekin bat egiten du<ref>{{erreferentzia|izena=Marco Antonio |abizena= Santamaría|url= http://www.academia.edu/1006345/La_suerte_de_Titono._En_torno_al_nuevo_poema_de_Safo_sobre_la_vejez |izenburua= La suerte de Titono. En torno al nuevo poema de Safo sobre la vejez |bilduma= Mvnvs Qvaesitvm Meritis. Homenaje a Carmen Codoñer | argitaletxea= Acta Salmaticensia, academia.edu}</ref>.
 
== Erreferentziak ==