'''Arnasketa anaerobioa''' hainbat [[bakterio]]k besteriksoilik ezburutzen duten burutzen [[arnasketa]] mota bat da, [[elektroi]]en azken hartzailea [[oxigeno]]a ez den beste substantzia inorganikoa duena. Nahiz eta [[oxigeno]]a ez erabili, prozesuan elektroien garraio katea badago. [[Elektroi]]en garraio kateak funtzionatzeko kanpoko elektroi-hartzailea beharrezkoa da. Horiek elektroiak harrapatuko dituzte. Arnasketa aerobioan azken hartzailea oxigenoa da. Oxigenoa oso konposatu oxidatzailea da (oso konposatu elektronegatiboa da), eta beraz hartzaile oso ona da. Anaerobioetan erabil daitezkeen konposatuak ez dira hain oxidatzaile (ez dira hain elektronegatibo), eta ondorioz, arnasketa anaerobikoaren etekina baxuagoa izango da. Konposatu horien artean [[sulfato]]a (SO<sub>4</sub><sup>2-</sup>), [[nitrato]]a (NO<sub>3</sub><sup>-</sup>),[[sufre]]a (S) edo [[karbono dioxido]]a (CO<sub>2</sub>) daude, besteak beste.
Arnasketa anaerobioa [[hartzidura]]tik bereizi behar da. Biak ala biak prozesu [[anaerobio]]ak dira, hots, oxigenorik gabekoak, baina hartziduretan ez dago elektroien garraio katerik, eta elektroien azken hartzailea molekula organikoa da beti.
