Kaligrafia: berrikuspenen arteko aldeak

'''Kaligrafia''' ([[antzinako greziera]]zko κάλλος kallos "eder" + γραφή graphẽ "idazkera") modu egokian idazteko antzea da. [[Ekialdea (kultura)|Ekialdean]] antzinatik txit aintzat harturiko antzea izan da. [[TxinaTxinako Herri Errepublika|Txinan]]n eta Txinaren eragina duten idazketa-sistemetan, kaligrafia [[pinturamargolaritza|pinturaren]]ren eta [[eskulturaeskulturagintza|eskulturaren]]ren parekotzat hartu izan da.

Herrialde musulmanetan, [[Korana|Koran]] liburu sakratua kopiatu beharrak itzal handia eman zion kaligrafiari eta bide horretatik arte-mailara iritsi zen.

[[Mendebaldea (kultura)|Mendebalean]], greziarren artean idazketa silabikoa [[K. a. VIII. mendea|K. a. VIII. mende]] inguruan agertu zen. [[Bizantziar Inperioa|Bizantzion]] erabili zen lehen aldiz letra xehea. [[Erdi Aroa]]n eta lehen [[ErrenazimentuaPizkundea|Errenazimentuan]]n kaligrafia monasterioetako kopiatzaileen lanari esker garatu zen batez ere. [[XVI. mendemendea]]azz gero, inprentaren hedapenak kopiatzaileen lana murriztu zuen eta kaligrafia gehiegizko apaingarriz hornitu zen ondoko 300 urteetan. [[XIX. mendemendea]]arenren amaierarekin kaligrafiaren tradiziozko formen errenazimentua etorri zen.

Pedagogiaren alorrean, garai guztietan kaligrafiak garrantzi handia izan badu ere, haren irakaskuntza galduz joan da gure egunotan ikasleen artean [[boligrafobolaluma|boligrafoa]]a sartu den heinean. XVI. mendean [[Joan Itziarkoa]] kaligrafo durangarra nabarmendu zen antze honetan Espainian eta Europan.