Labradorko itsaslasterra: berrikuspenen arteko aldeak

[[Ozeano Artikoa]]n sortzen da, eta hegoalderantz higitzen da. Artikoko bi itsaslasterren segida da: [[Groenlandiako mendebaldeko itsaslasterra]] eta [[Baffin (uhartea)|Baffin uharteko]] itsaslasterra. [[Labrador penintsula]]ren kostari eta [[Ternua]]ko ekialdeko kostari jarraituz igaro ondoren, hego-ekialderantz abiatzen da, eta [[Eskozia Berria|Eskozia Berriko]] kostara iristen da. Han, itsaslasterraren beso bat mendebalderantz abiatzen da, Ternuako hegoaldeko kostaren paraleloan, eta [[San Laurendi golkoa]]n sartzen da. Beste besoa Golkoko itsaslasterreko ur epelarekin nahasten da Ternuatik hego-ekialdera dagoen Ternuako kala handian eta [[Ipar KarolinaCarolina|Ipar Karolinaren]]ren iparraldeko kostatik gertu. Bi itsaslasterren konbinazioaren ondorioz, laino itxi-itxiak sortzen dira, eta, halaber, munduko arrantza-tokirik aberetsenetako bat eratzen dute.

Udaberrian eta uda-hasieran, Labradorko itsaslasterrak [[izozmendi|iceberg]]-ak garraiatzen ditu Groenlandiako glaziarretatik hegoalderantz, itsasontzi transatlantikoen itsasbideetaraino. Bestalde, Labradorko itsaslasterren urek hoztu egiten dute Kanadako probintzia atlantikoetako eta [[Ingalaterra Berria|Ingalaterra Berriko]] kostaldeko klima. Kosta horietako uraren tenperatura 7-10 °C hotzagoak dira latitude bereko Ipar Amerikako mendebaldeko kostaldekoak eta Europako kostaldekoak baino. Labradorko itsaslasterreko urak gazitasun txikia du, eta, ondorioz, errazago izozten da. Horregatik, neguan [[Kanada]]ko ekialdeko kostaldea izoztu egin daiteke baita latitude txiki samarretan ere.