Laino ganbera: berrikuspenen arteko aldeak

'''Laino ganbera''', baita ere '''Wilson ganbera''' bezala zaguna, ionizatutako [[erradiazio]]a detektatzeko erabiltzen da. Funtsezko forma sinpleenean hertsia dagoen [[ganbera]] hau superhoztutako eta superkondentsatutako lurrinaz beteta dago. [[alfaAlfa izpipartikula|Alfa]] edo [[beta izpidesintegrazio|beta]] partikulak lurrinarekin kontaktuan jartzen direnean [[ioi|ionizatu]] egiten dute. Lurrina kondentsatutako puntuan dagoenez, ioioak nukleo kondentsatu bihurtzen dira eta beraien ingurunean lainoa sortzen da. Beraz, alfa eta beta partikulak pasatzen direnean, ionizatutako nukleoen aztarna laionutsuak uzten dituzte. Partikula bakoitzak aztarna desberdinak uzten dituzte, esaterako alfa partikulen aztarnak zuzen eta zabalak dira, beta partikulena (elektroiena) berriz mehe eta makurdura gehiago erakusten dute.

Argazkian ikusten den laino ganberan eremu magnetiko bertikal bat aplikatu da eta positibo eta negatiboki kargatutako partikulak aurkako norabidetan joaten dira. Partikula baten masa eta [[karga elektrikoaelektriko]]renaren arteko erlazioa [[eremu magnetiko]] batean barruan aztarna kizkurtuak uzten dituzte eta honetan oinarrituta, [[positroi]]aren aurkikuntza laino ganbera batekin egin zen. Hasiera batean positroien aztarna kizkurra dela eta, alderantziz mugitzen ziren elektroiak zirela pentsatu zen. Argazkian agertzen den positroia gora mugitzen doa (azpitik makurtua izanda) aztarnaren kurbadura handiagoa bai da argazkiaren azpiko partean.