Langile Komisioak: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
tNo edit summary |
t Robota: Birzuzenketak konpontzen |
||
1. lerroa:
[[Fitxategi:Maniccoo.jpg|thumb|right|300px|Euskadiko Langile Komisioen 2004ko azaroko manifestaldia Bilbon]]
'''Langile Komisioak'''<ref>EIMA: [http://www.hezkuntza.ejgv.euskadi.net/r43-573/es/contenidos/informacion/dih/eu_5490/adjuntos/estilo_liburua/onomastika/IZEN_ZERRENDAK.pdf ''Eskola-liburuetako onomastikaren, gertaera historikoen eta artelanen izenak. Zerrendak'']</ref> ({{lang-es|Comisiones Obreras}}, '''''CC.OO.''''') [[Espainia]]ko sindikatu bat da, [[UGT]]rekin batera, afiliatuen kopuruari erreparatuz, herrialde horretako garrantzitsuena dena. [[Euskal Autonomia Erkidegoa]]n [[Euskadiko Langile Komisioak]] izenpean ezagutzen da eta [[Nafarroa]]n [[Nafarroako Langile Komisioak]] izendapenarekin [[2004]]tik (ordura arte Euskadiko Langile Komusioek lau herrialdeak biltzen baitzituzten). Espainiako idazkari nagusia [[Ignacio Fernández Toxo]] da, [[
== Jaiotza eta diktadura garaia ==
Hasieran ezkutuko erakundea izan zen, [[frankismo]]an legez kanpoko lanean sortzen ziren desadostasun eta arazoei aurre egiteko xedean beti ere; ezkutuko konfederazioaren izena ''Oposición Sindical Obrera'' zen. [[1960]]an sortu zen eta [[Asturiasko Printzerria|Asturias]], [[Katalunia]], [[Madril]], [[Gipuzkoa]] eta [[Bizkaia]]k hartu zuten parte. Langileen ordezkariak bozketa bidez aukeratzen zituzten. Denbora bat igaro ondoren eta orduko beste konfederazioen animoei jarraituz, mugimendu egonkor eta antolatua bihurtzen joan zen.
Hasiera bateko taktika frankismo garaiko [[Sindikatu Bertikal]]ean infiltratu eta hauei barrutik eragiten saiatzea izan zen. [[1950]] inguruan, CCOO sindikatuak eragin handia lortu zuen eta delegatu asko zabalduko zituen enpresa eta meatzetan batez ere. [[1975]]ean gehiengo handiak zituen enpresa garrantzitsuenetan eta frankismoa erortzeko garai horretan greba eta mobilizazio ugari lideratu zituen.
13. lerroa:
Urte haietan, Marcelino Camacho zen idazkari nagusia eta horrela jarraitu zuen [[1987]] arte; Camacho [[Espainiako Alderdi Komunista|PCEren]] buruzagitako bat zen aldi berean eta diputatu izan zen [[1977]] eta [[1981]] artean.
[[1976]]an [[Bartzelona]]ko asanblada ospatu zuen eta bertan CCOO oinarrizko mugimendu soziopolitiko izatetik klase konfederazio sindikala izatera pasatu zen. Sindikatuak legeztatzen joan ziren. Langile batzordeek, ordea, ilegal izaten jarraitu zuten, [[
Hortxe gertatu zen [[Atotxa kaleko abokatu laboralisten hilketa]] (Langile Batzorde eta PCE alderdiko militanteak ziren), muturreko eskuindar terrorista batzuen eskutik eta hiletak jendez lepo izan ziren; sortu ziren grebek CCOO eta PCEren legeztapena ekarri zuten [[1977]]ko apirilean eta afiliatu kopurua gora zihoan; [[1976]]tik [[1978]] bitarte, CCOOren afiliatu kopurua 30.000tik 1.840.907ra igo zen. Hala ere, [[Monkloako Itunak]] sinatu ziren eta afiliatu kopuruak beherantz egin zuen, 778.474 ziren [[1981]]n eta 664.038 [[1986]]an. Une hortatik aurrera, langileen sindikazioa ez da %20a baino gehiago izango.
[[1978]]an, Marcelino Camacho idazkari aukeratu zuten berrio ere eta [[1981]] eta [[1984]]an kargua berrestu zioten berriro ere. Greba ugari deitu zituen [[Felipe
[[1978]]an, Marcelino Camacho idazkari aukeratu zuten berrio ere eta [[1981]] eta [[1984]]an kargua berrestu zioten berriro ere. Greba ugari deitu zituen [[Felipe
== 1990etik orainaldira ==
IV. batzarrean ([[1987]]) [[Antonio Gutierrez]] aukeratu zuten idazkari nagusi eta V. batzarrean, berriz ere bera aukeratu zuten. Aldaketa nagusia PCEren ideietatik urruntzea izan zen, negoziazioen sustapena eta gizartearen ituna, soldaten mantenua eta eskubideen gutxitzean oinarrituz. Gertakari hauek sektore kritikoa sortuko dute VI. batzarrean ([[1996]]), Marcelino Camachok eta [[Agustin Moreno]]ren laguntzarekin.
VII. batzarretik aurrera ([[2000]]) idazkari nagusia [[Jose Maria Fidalgo]] izan zen eta berriro hautatu zuten [[2004]]ko apirilean. Fidalgok kritika gogorrak jaso zituen Langile Batzordeen barruan [[2003]]. urtean, [[Sintel]]en mobilizazioetan edo [[Irakeko
[[2008]]ko abenduan, XI. Kongresu Konfederala ospatu zuten eta, bere 1.200.000 afiliatu eta enpresetako 120.000 delegatuak kontuan hartuz, Espainiako indar sindikal handiena izan zen. [[Ignacio Fernández Toxo]] aukeratu zuten idazkari nagusi, gutxigatik José María Fidalgo gaindituz.
| |||