Katuarrain: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t Robota: Birzuzenketak konpontzen
1. lerroa:
{{taxotaula automatikoa
| taxon = Scyliorhinus canicula
| authority = ([[Carl LinnaeusLineo|Linnaeus]], 1758)
}}
'''Katuarraina''' edo '''lixa''' (''Scyliorhinus canicula'') [[ur gazi]]ko [[kondriktie|arrain kartilaginosokartilaginosoa]]a da, [[Scyliorhinidae]] familiakoa<ref>Kindersley, Dorling ([[2001]], [[2005]]). ''Animal''. [[New York]]: DK Publishing. ISBN 0-7894-7764-5</ref>.
 
Ipar-ekialdeko [[ozeano Atlantikoa]]n eta [[Mediterraneoa|Mediterraneo itsasoaitsasoan]]n bizi da. [[plataforma kontinental]]ean eta goialdeko aldatsetan, [[Norvegia]] eta [[Britainiar uharteak|Britainiar uhartetatik]] [[Senegal]]eraino, 63° N eta 12° N latitudeen artean<ref name="Animal">{{erreferentzia |last=Kindersley |first= Dorling |urtea =2001,2005 |izenburua=Animal |location=New York City |argitaletxea=DK Publishing |isbn=0-7894-7764-5}}</ref>. Gehien bat hondo hondartsu, legartsu edo lupetsutan ibiltzen da, metro gutxi batzuk eta to 400 m arteko sakoneratan<ref name=cabello>Rodriguez-Cabello, C., Sanchez, F., Olaso, I. 2007. Distribution patterns and sexual segregations of ''Scyliorhinus canicula'' (L.) in the Cantabrian Sea. ''Journal of Fish Biology''. 70: 1568-1586</ref>. Ipar-ekialdeko ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan '''katuarraina''' [[elasmobrankio]]en artean ugarienetariko bat da. Populazio gehienak egonkorrak dira toki gehienetan.<ref name=Ballard>Ballard, W., Mellinger, J., Lechenault, H. 2005. A series of normal stages for development of ''Scyliorhinus canicula'' the lesser spotted dogfish ''(Chondrichthyes: Scyliorhinidae)''. ''Journal of Experimental Zoology''. 267: 318-336</ref> Bizkaian '''itsuki''', '''momatx''' edo '''pitarrosa''' diote.<ref>{{Cite isbn/8484198790}}</ref>
 
==Deskribapena==
13. lerroa:
==Ugalketa==
[[File:Eikapsel Katzenhai.jpg|thumb|Arrautza enbrioi heldurekin]]
Ugalketa [[obiparoerrule|obiparoa]]a da. Kapsula korneo batez babestuta dauden eta kiribil luzeak dituzten arrautzak jartzen dituzte. Arrautzak gehien bat itsasertzeko sakonera gutxiko uretan hazten diren makro algetan jartzen dira. Arrautz zorroak itsasertzetik urrunago jartzen dituztenean ornogabe eseri tenteengan jartzen dituzte. Arrautza zorroak 4 cm luze eta 2 cm zabal inguru izan ohi dira, inoiz ez 6 cm baino luzeagoak<ref name=Ellis>Ellis, J.R., Shackley, S.E. 1997. The reproductive biology of ''Scyliorhinus canicula'' in the Bristol Channel, U.K.'' Journal of Fish Biology'', 51: 361-372</ref>. Arrautza zorroak Europako itsasertz guztietan aurkitu ahal dira. Enbrioiak 5–11 hilabetetan garatzen dira, itsasoko tenperaturaren arabera, eta jaio berriak 9–10 cm luze izaten dira. [[Errunaldi]]a ia urte osoan gerta daiteke<ref name="Ellis"/>. Hala ere, baliteke toki batzuetan errunaldiak urtean zehar garai ezberdinetan sakabanatuta gertatzea. <!--Adibidez, ''S. canicula'' females that are located off the Mediterranean coast of France, lay their eggs from March to June and in December. In the waters surrounding Great Britain, egg laying occurs in spring with a gap between August and October. In the Tunisian Coast, the sharks lay their eggs starting in spring, peaking in the summer and then slightly decreasing during Autumn.--><ref>Capae, C., Reynaud, C.,Vergne, Y., Quignard, J. 2008. Biological observations on the smallspotted catshark ''Scyliorhinus canicula'' (Chondrichthyes: Scyliorhinidae) off the Languedocian coast (southern France, northern Mediterranean). ''Pan-American Journal of Aquatic Sciences'', 3: 282-289</ref> Arrak 37.1-48.8 cm luze inguru direnean heltzen dira heldutasun sexualera, emeak 36.4-46.7 cm. luze inguru direnean<ref>Ivory, P., Jeal, F., Nolan, C.P. 2005. Age determination, growth and reproduction in the lesser-spotted dogfish, ''Scyliorhinus canicula'' (L.). ''J. Northw. Atl. Fish. Sci''., 35: 89-106.</ref>.
 
== Elikatzea ==
''S. canicula'' espezie [[jale oportunista|oportunista]]tzat hartzen da, harrapakin mota askorekin elikatzen da eta: [[molusku]]ak, [[ekinodermoekinodermatu|ekinodermoak]]ak, [[poliketo]]ak, [[krustazeo]]ak, [[sipunkulido]]ak, [[tunicate]]ak... Hala ere, krustazeo dekapodoak eta arrainak dira haien elikagai nagusia<ref name="cabello"/>. Elikatzeko preferentziak adinarekin aldatzen dira; '''katuarrain''' gazteagoek krustazeo txikiak gurago dituzte, zaharragoek ermitauak eta moluskuak. Gorputz tamainarekin ere aldatzen da dietaren konposizioa. Bestalde, harrapakinak ugariagoak izanda, uda partez gehiago jaten dutela ikusi da. Ez daude ezberdintasun handiak ''S. canicula'' espezieko arren eta emeen elikatzeko ohituren artean<ref name="cabello"/>.
<!--
Behavioral analysis showed that the ''S. canicula'' uses a consistent behaviour pattern termed 'scale rasping', as a feeding mechanism. The sharks uses this mechanism by anchoring food items near their tail so that their rapid head and jaw movements can tear away bite-sized pieces from their prey. They are able to anchor food items near their body due to the tooth-like structures that are embedded in their skin. These structures normally assist with protection from predators, parasites and abrasions to the skin. This type of feeding in ''S. canicula'' can also be done due to their elongated body morphology.<ref>Southall, E.J., Sims, D.W. 2003. Shark skin: a function in feeding. ''Proceedings of the Royal Society of London Series B-Biological Sciences'', 270: 47-49.</ref>