Hadrianoren Harresia: berrikuspenen arteko aldeak

Indarturiko [[limes]] hau 117 kilometrokoa zen eta Solwayko golkotik mendebaldean, [[Tyne]]ko [[estuario]]rarte ekialdean hedatzen zen. Alboetan, Pons Aelius ([[Newcastle upon Tyne|Newcastle]]) eta Maglona ([[Carlisle]]) herriak zituen. Harresia berez, oso-osorik, harlanduz egina zegoen. 2,4 eta 3 metro arteko sendoera eta 3,6 eta 4,8 metro arteko garaiera zuen. 14 gotorleku nagusi zituen eta beste 80 txikiagoak, zaintza puntu klabeetan guarnizioak zituztenak, baita, bere iparraldeko zatian, 10 metroko lubaki bat eta, hegoaldean, harresia bera igarotzen zuen bide militar bat ere. Bere izena, batzuetan, [[Eskozia]] eta [[Ingalaterra]] arteko muga bezala erabiltzen da, bere luzerako zatirik gehienean, harresiak, Eskozia eta Ingalaterra arteko gaur egungo muga baino hegoalderago dagoen lerro bat jarraitzen duen arren.

Bere funtzio defentsiboa, [[Antoninoren Harresia|Antonino Pioren HarresiaHarresiak]]k hartu zuen, iparralderago altxatu zena, eta, denbora labur baten ondoren, baztertua izan zena, kaledoniar tribuen etsaitasunaren ondorioz, Hadrianoren harresia, Britaniako probintziako iparraldeko muga izatera itzuli zelarik. Piktoek hiru aldiz zeharkatu zuten harresi hau: [[197]]an, [[296]]an eta [[367]]an. [[209]]an konpondua eta luzatua izan zen, [[Septimio Severo]] enperadore zen garaian, eta betirako baztertua izan zen [[383]]an.

[[UNESCO]]k [[Gizateriaren ondare|Gizateriaren Ondare]] bezala izendatu zuen [[1987]]an. English Heritage delakoak, [[Ingalaterra]]ko inguru historikoaren arduradun den gobernu erakunde bat, "erromatarrek Britainia Handian eraikitako monumenturik garrantzitsuena" bezala deskribatzen du.