Julio III.a: berrikuspenen arteko aldeak

'''Julio III.a'''<ref>{{Erreferentzia|url=http://www.euskaltzaindia.net/dok/arauak/Araua_0129.pdf |izenburua= 129. araua: Aita santuen izenak|egilea=[[Euskaltzaindia]]}}</ref> ([[latin]]ez ''Iulius PP III''), benetako izenez '''Giovanni Maria Ciocchi del Monte''', ([[Erroma]] [[1487]]ko [[irailaren 10|irailak 10]]-[[1555]]eko [[martxoaren 23|martxoak 23]]), [[ElizaErromatar KatolikoEliza ErromatarraKatolikoa|Eliza Katolikoko]] 221. [[aita santuasantu]]a izan zen, [[1550]]etik [[1555]] arte.

[[Karlos Habsburgokoa|Karlos I.a EspainiakoaEspainiakoaren]]ren bahitua [[1527]]ko [[Erromako Arpilaketa (1527)|Erromako Arpilaketan]], [[Paulo III.a]]k [[kardinal (argipena)|kardinal]] presbitero izendatu zuen [[1536]]an, eta, aita santu honek, [[Trentoko Kontzilioa|Trentoko kontzilioa]] prestatzea agindu zion, presiditu ahal izango zuen kontzilioa.

Soilik berrogeita zortzi kardinalek parte hartu zuten [[konklabe]] batean aita santu bezala izendatua, bere koroatzean, Julio III.a izena hartu zuen. [[Karlos Habsburgokoa|Karlos I.a Espainiakoa]], hasiera batean, izendapen honen aurka zegoen, hautagai bezala, Joan Toledokoa proposatu zuena, baina, frantziarrek eta italiarrek del Monte kardinalaren izendapenari buruz lortutako adostasunaren aurrean etsi egin zuen. Guzti honekin, aurrerago, Karlos I.aren aliatu leiala izan zen. Otsailak 7an aukeratua, hilabete horretako 22an koroatua izan zen.

Aita santu berriak, [[kontzilio ekumeniko|kontzilioko]]ko aktibitatea geldirik ikusi zuen, eta ez zuen urte bete geroago arte berrabiarazterik lortu. [[1551]]ko [[martxoaren 1]]ean, berriz hasi ziren kontzilioko biltzarrak. Trenton jarraitu zuen, enperadoreak ez baitzuen beste egoitzarik onartuko, eta aita santuak, izaera bizikoa ere ez zena, enperadorearen nahiei ezezkorik ez emateko haina beldur zion. Gotzainak eta gainontzeko ordezkari frantziarrak ez ziren kontziliora joan, euren errege berria zen [[Henrike II.a Frantziakoa]]k ez baitzien utzi.

[[Frantzia]] eta [[Espainia]]-Inperioa ardatzaren arteko bake kaxkarra, apurtzear zegoen. Kontu italiarrek, eta, horiei lotuta, aita santuak, gerrarako aukera eman zuten. Julio III.ak, aurreko aita santua izan zen [[Paulo III.a]]ren biloba eta Karlos I.aren suhia zen [[Oktavio Farnese|Oktabio Farnesio]], [[Parma]]ko dukerrian berrezarri zuen, nork bere aitaginarrebari utzi behar zion, aurreko konpromiso baten ondorioz. Dukerriaren buruzagitza mantentzeko, Oktabiok ez zuen errege frantziarrari laguntza eskatzeko zalantzarik izan, nork, oso gogo onez lagunduko zion, Karlos I.aren etsaia zela eta. Aita Santua, dukeak erdeinatua eta Frantziak jazarria, bere indarrak Karlos I.arekin batu zituen. [[Frantzia]]ko errege "oso kristauak", ez zuen kontzientzia arazorik izan, berak [[Siena]] bereganatu eta gerra Italia erdialderantz eramaten zuen bitartean [[Italia]]ko kostaldeak inbaditu zituzten turkiarrekin aliatzean.

[[Malakias Armaghekoa|San MalakiasMalakiasen]]en profeziek, aita santu honi, ''De corona montana'' (Mendiko koroarena) bezala erreferentzia egiten diote, bataiatua izan zen izenari eta bere armarrian bi koroa agertzeari erreferentzia egiten dion aipamena.