Covadongako gudua: berrikuspenen arteko aldeak

{{aipu|Anbasa Ibn Suhaim al-Qalbi garaietan Isa Ibn Ahmand al-Raqik zera dio, [[Galizia]]n Belai [Pelaio] izeneko astakirten basati bat altxatu zen. Ordutik aurrera [[al-Andalus]]en kristauek oraindik euren esku zeuden lurrak musulmandarretik defendatzen hasi ziren, hau lortzea inolaz ere pentsatuko ez luketena. Islamistek, politeisten aurka borrokatu eta emigratzera behartuaraziz, herrialde osoaren jabe egin ziren, [[franko]]en lurraldetik Ariula iritsi zen arte, honek Galizian den [[Iruñea]] konkistatu eta Pelaio erregea hiruehun gizonekin batera errefuxiatu zen harkaitza soilik gelditu zen. Gerlariek bera erasotzen etenik gabe aritu ziren, azkenik bere gerlariak gosez hil eta berarekin bat hogeitamar gizon eta hamar emakume soilik gelditu zirelarik. Erleek haitzen artean uzten zuten eztia besterik ez zuten jateko. [[Musulman]]darren egoera negargarria izatera ailegatu zen, eta azkenik mespretxuz zera zioten «Hogeitamar astakirten basati, zer egin diezaigukete?». 133. urtean Pelaio hil eta bere seme Fafila errege bihurtu zen. Belairen erresumak hemeretzi urte iraun zituen, eta bere semearenak, bi.|Al-Maqqariren kronika}}

 

 

Alfontso III.aren kronika (Rodako bertsioa)