Hiriart-Urrutik [[euskal herritar]] [[kazetaritza|kazetari]]tzarakazetaritzara dakarren ekarpena nabaria bezain indartsua da. Alde batetik, garbi du zein behar duen izan ren irakurle nagusi: euskal [[nekazari]] [[kristau]]a. Honen eguneroko gaiak izango dira astekariak jorratuko dituenak, hots, bizipidea, [[laborantza]], hazkuntza, merkatua, haurren irakaskuntza… Bestalde, lehen egunetik daki zer euskaratan eman behar diren berriok. Eskuara garbiz izkiria dezagun gaztigatuko du. Baina Hiriart-Urrutirentzat honek ez du esan nahi euskarak frantsesetik hartutako hitzak baztertu behar dituenik. Hauek ere sartzen ditu, gatz berezirik badute.
Dena den, aipagarria da lexikoari ezezik joskerari ere eskainiko dion arreta. Hitz bitan: [[euskal herritar]] [[kazetaritza|kazetari]]tzarenkazetaritzaren oinarriak ezartzen ari ziren haien baitan oso garbia da lehenak izateraren kontzientzia. Euskal irakurleari mundua asaldatzen duten gaien berri emateak handia du ardura, eta Hiriart-Urrutik badaki hizkuntzarekin duela arazorik handiena [[euskal herritar]] [[kazetaritza|kazetari]] trebatugabeak. Egiteko dagoen mundua da orrialdeetara ekarri nahi duena.
Alde honetatik, ezin aipatu gabe utzi Hiriart-Urrutik egin zuen ahalegina kronika euskal prentsara ekartzeko. [[Lehen Mundu Gerra]]n zirelarik [[Jean Saint-Pierre]]k, [[Jean Elissalde]]k eta [[Jean Etxepare Bidegorri|Jean Etxepare]] medikuak [[Ardenne|Ardenetako]] frontean idatzi eta Eskualdunako harpidedunek irakurri ahal izan zituzten lerroak arras gogoangarriak dira.
