Xalbador: berrikuspenen arteko aldeak

'''Xalbador''', jaiotzako izen-deiturez '''Fernando Aire Etxart''' ([[Urepele]], [[Nafarroa Beherea]], [[1920]]ko [[ekainaren 19]]a - [[1976]]ko [[azaroaren 7]]a) [[bertsolaritza|bertsolaria]] eta [[artzain]]a izan zen. Bertsolari liriko eta poetikoa, seriostasuna eta malenkonia ordezkatu izan zuen anitzetan; bere bizitza, familia, [[baserri]]a, fedea eta natura izan zituen bertsoetako gaitzat. [[Mattin Treku|Mattinekin]] batera, [[Ipar Euskal Herria|Ipar]] eta [[Hego Euskal Herri]]ko bertsozaleak elkartu zituen. ''Ezin bertzean'' ([[1969]]) eta ''Odolaren mintzoa'' ([[1976]]) bertso bildumak eman zituen argitara. Zorigaitzez, [[1976]]ko [[azaroaren 7]]an Urepele bere jaioterrian ospatutakoospatu berezitzaion omenaldi-egunean bihotzekoak jota hil zen. [[Euskaltzain]] ohorezko izendatu zuten [[1977]]an.

Bere garaiko bertsolari txapelketa eta sariketa gehien-gehienetan parte hartu zuen. 1946tik 1960ra bitartean, Hego Euskal Herriko bertso saioetako asko irabazi zituen. [[1960]]ko [[Bertsolari Txapelketa Nagusia]]n hirugarren izan zen; [[1962]] eta [[1965]]ekoetan, hirugarren; eta [[1967]]koan, bigarren. Azken urte horretan, txapelketa horretako historian izan den gertakari ospetsuenetako baten protagonista izan zen.

[[1967]]ko [[Bertsolari Txapelketa Nagusia]]n parte hartu zuen, eta bigarren gelditugeratu zen. Hala ere, urte hartako txapelketan beraprotagonista izan zen protagonista, berak nahi gabe baina. Bertsolari Txapelketa Nagusien eta bertsolaritzaren historia osoko gertaera aipatuenetako bat da.

Behin ikus-entzuleak aulkietan eseri eta epaileak beren mahaian jarri ondoren, [[Alfonso Irigoien]]ek epaimahaiko kideenepaimahaikideen erabakien emaitza irakurri zuen: Xalbador bertsolaria, [[Uztapide]]rekin batera, [[txapela]]ren bila lehiatzeko azken fasera iragan zela.