Kartografiaren historia: berrikuspenen arteko aldeak

Antzinateko kultura handietan ([[Mesopotamia]], [[Antzinako Egipto]], [[Antzinako Txina]]) ezaguna zen baina Greziako zibilizazioak goratu zuen zientzia jardunen mailara. [[Filosofo]] pitagorikoek Lurraren forma esferikoa aurkitu eta [[EratostenEratostenes]]ek (K.a. 275-195) meridianoaren arkua neurtu ondoren, [[Ptolomeo]]k (100-178) orduan ezagutzen zen munduko mapa egin ahal izan zuen. Meridianoen eta paraleloen sarea esferatik planora eramatea izan zen Ptolomeok bere irudikatze kartografikoan ebatzi behar izan zuen arazo nagusia; proiekzio konikoa erabili zuen eta emaitza aski zuzena izan zen.

Alabaina, [[Errenazimentu]]ko aurkikunde geografikoek eta itsas handietako bidaiek aurrerapen erabakigarria ekarri zuten; izan ere, kostako erreferentzia puntuak ikusten ez zirelarik, karta fidagarriak premiazkoak bihurtu ziren. Hala, nabarmentzekoak dira garai hartako zenbait kartografok egindako mapak: [[Juan de laLa Cosa]] (1500) Pedro eta [[Jorge Reinel]] (1506), [[Sebastian CabotCaboto]] (1546), eta beste batzuenak.

Gaur egungo irizpideen arabera, lehen mapa modernoa [[Frantzia]]n egin zuten [[Giovanni Domenico Cassini|Cassani]] kartografoek [[1744]]-[[1815]] bitartean. Gure mendean, ordea, hegazkinen eta fotografiaren aurrerapenak bultzada ikusgarria eman dio kartografiari, eskulana izatetik [[industria]] jarduera izatera iragan baita.