17:33, 5 urtarrila 2014ko berrikusketa aldatu TheklanBot (eztabaida \| ekarpenak) Bot-ak, Administratzaileak 2.164.308 edits t Robota: Testu aldaketa automatikoa (-\{\{[Cc]ommons[ck]at\\|(.*)\}\} +{{commonskat}}) ← Aurreko ezberdintasuna		17:56, 9 maiatza 2014ko berrikusketa aldatu desegin Enatiam123 (eztabaida \| ekarpenak) 6 edits Informazioa geketa. Etiketa: Ikusizko edizioa Hurrengo ezberdintasuna →
18. lerroa: [[Fitxategi:Adolfo Guiard - The Little Village Girl with Red Carnation - Google Art Project.jpg\|thumb\|200px\|right\|''Suburbio'' edo ''La niña del clavel''.]] [[Fitxategi:De promesa.jpg\|thumb\|200px\|right\|''La promesa''.]] Alphonse Aita frantsesa zuen, baina bera bilbotarra zen. Antonio Lekuona izan zuen lehen maisua; hemezortzi urte zituela [[Paris]]a joan zen bizitzera. Han ezagutu zuen [[Degas]], gero adiskide handia izango zuena. [[Londres]]a jo zuen ondoren, eta han ere bolada luzeak egin zituen. Oso gizon alaia omen zen, Bilboko parte zaharrean oso ezaguna, era guztietako adiskideak egiteko gauza baitzen. Aldi berean, jakituria handiko gizona zen. [[Miguel Unamuno\|Unamunok]] hau idatzi zuen Guiardi buruz: "Huraxe izan zen Goncourtarrak, Huysmans eta Baudelaire ezagutarazi zizkidana; haren liburuetan irakurri nituen." Eta beste leku batean: "Adolfo Guiard eta Larrauri, [[atxuri]]arra, hau da, bilbotar-bilbotarra, baina frantses kumea, Bilbon erori zen, bere jaioterrian, Paristik bueltan. Erori, horixe da hitza. Eta erori zen berekin eroraraziz frantses inpresionismoaren margolaritza-teknika eta literatura-teknika osoa.(…) Baina beretua dena, eta originaltasun tonu nabarmenez…" Guiard frantsesaren eta Juliana Larrauriren semea izan zen Adolfo Guiard. Antonio Lekuona izan zuen lehen maisua La Cruz kalean zegoen estudio batean; ondoren, Bartzelonara joan eta gero hemezortzi urte zituela [[Paris\|Pariser]]a joan zen bizitzera 1878an. Paris aukeratu zuen Erroma aukeratu beharren garai horretako artistetan ohikoa zen bezala, alde batetik, Kataluniako artistek bertako artearekin zuten lotura estuagatik eta bestetik bertako hizkuntza eta kultura ezagutzen zituelako. Bertan Colarossi akademiarekin harreman estua izan zuen eta <nowiki>[[Émile Zola\|Zola]], [[Alphonse Daudet\|Daudet]] y [[Edgar Degas\|Degas]] ezagutu zituen. Bere lehenengo marrazkiak publikatu zituen Edmond Reinoir zuzentzen zuen </nowiki>''La vie moderne ''aldizkarian. Hiri honetan ezagutuko du ere Guiard bere lana sakonki markatuko duen inpresionismoa eta berarentzat garrantzi handia izan zuen pauso bat eman zuen ere, aire librean margotzea. Gero, [[Londres\|Londreser]]a jo zuen eta han ere bolada Guiarden lan bikainena, eta ezagunena, ''La niña del clavel'' edo ''Suburbio'' izenekoa da, [[Manet]] eta Degasen bidetik, koloreen erabilera guztiz delikatuan zuen maisutasunaren erakusgarri: gama monokromatiko urdina da nagusi koadroan, neskak ahoan duen krabelin gorriak hausten duena. Izan ere, koloreen fintasuna eta aberastasuna nabarmentzen da beti Guiarden pinturan. Nolanahi ere, Guiardek, bere paristar lankideek bezala, artea zuen beti gogoan, ez akademia edo sariak. Beste obra nagusi batzuk: ''La terraza'' (1887), ''Cazadores'' (1887), ''La siega'' (1887), ''La promesa'' (1877) eta ''El grumete''. luzeak egin zituen. 1886-1887 tartean Bilbora joan zen bizitzera. Bertan, Correo Kalean, bere estudioa ezarri zuen eta inpresionismoa ekarri zuen Bilbora, Espainian mugimendu honetako obrak erakusten lehenengo hiria bihurtuz. Oso gizon alaia eta karisma handikoa izan omen Koadro asko ez zituen bukatu, eta, oro har, ez zituen koadro handiak egiten. Bestalde, dekorazioko pintura ere landu zuen eta Euskal Herriko eraikuntza batzuetako beirategiak landu zituen ([[Bilboko Arte Ederretako Museoa]], [[Gernikako Juntetxea]], Oiartzungo Rafael Pikabearen jauregia). zen, Bilboko parte zaharrean oso ezaguna izaten lagundu ziona eta era guztietako adiskideak egiteko aukera eman ziona. Aldi berean, jakituria handiko gizona zen eta garaiko artista esanguratsuenen artean ezaguna, hala nola, [[Miguel Unamuno\|Unamunok]] hau idatzi zuen Guiardi buruz: "''Huraxe izan zen Goncourtarrak, Huysmans eta Baudelaire ezagutarazi zizkidana; haren liburuetan irakurri nituen''." edo "''Adolfo Guiard eta Larrauri, atxuriarra, hau da, bilbotar-bilbotarra, baina frantses kumea, Bilbon erori zen, bere jaioterrian, Paristik bueltan. Erori, horixe da hitza. Eta erori zen berekin eroraraziz frantses inpresionismoaren margolaritza-teknika eta literatura-teknika osoa.(…) Baina beretua dena, eta originaltasun tonu nabarmenez…''" 1916ko martxoaren ~~Biriketako gaitzak jota hil zen 1916. urtean.~~ 8an hil egin zen biriketako gaitzak jota. <nowiki>== Bere obra ==</nowiki> Bilbora heldu eta berehala, ospea hartzen hasi zen eta 1887an, Sociedad Bilbainak hiru koadro eskatu zizkion. Cluba modernizatu nahi izan zuen momentu horretan presidente zen Ayarragarayk, eta horretako hiru margolan egin zituen artistak: ''La ría de Axpe'', ''En la terraza'' eta ''Cazadores en la Estación del Norte''. Hauetan, artistak bilboko egunereko gauzak islatzen saiatu zen, hala nola, zamaontziak itsasadarrean zehar, pertsonak hondartza ondoko kafetegietan, trenak, garai industrial horren kea… sortzen hari den burgesia bilbotarraren islapena egin zuen (hauek asialdiko ekintzak: ehiza, kirolak…) eta gizarte bilbotarraren errepresentazioa orokorrean. Guiarden lan bikainena eta ezagunena, ''La niña del clavel'' edo ''Suburbio'' izenekoa da. [[Manet]] eta Degasen eragin nabarmena duen obra da eta koloreen erabilera guztiz delikatuan zuen maisutasunaren erakusgarri dena. Izan ere, koloreen fintasuna eta aberastasuna nabarmentzen da beti Guiarden pinturan. Gama monokromatiko urdina da nagusi koadroan, neskak ahoan duen krabelin gorriak hausten duena. Horrez gain, aire librean margotzeko joera erakutsi zuen, naturatik gertu. Horregatik, Bakiora joango da bizitzera, landa eremuko bizimodua duen herria. Bertan, pintura berri bat egingo du, non paisaia bigarren plano batean mantenduko du orain arte bezala eta arreta berezia eskeiniko dio bertako pertsonei eta bere bizimodu eta landa eremuan egiten duten lanari. Hemen, berdea izango da kolore esanguratsuena, eta apurka-apurka urdinak eta grisak ere protagonismoa eskuratzen joango dira. Beste obra nagusi batzuk,'' La siega'' (1887), ''La promesa'' (1877) eta ''El grumete'' izan ziren eta beste koadro asko ez zituen bukatu. Nolanahi ere, Guiardek, bere paristar lankideek bezala, artea izan zuen beti gogoan, ez akademia edo sariak eta oro har, ez zituen koadro handiak egiten. Bestalde, dekorazioko pintura ere landu zuen eta Euskal Herriko eraikuntza batzuetako beirategiak landu zituen ([[Bilboko Arte Ederretako Museoa]], [[Gernikako Juntetxea]], Oiartzungo Rafael Pikabearen jauregia). == Lan nabarmenduak ==

Adolfo Guiard: berrikuspenen arteko aldeak