Donemiliagako glosak: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
31. lerroa:
[[Hizkuntzalaritza|Hizkuntzalarien]] ustetan, glosetan euskal ezaugarri asko daude, eta hau idazle elebidun (euskara-erromantze) baten ezaugarria litzateke. Dudatan daude, berriz, erromantzea sailkatzean: errioxar [[Erromantze hizkuntzak|aurrerromantze]], [[nafar-aragoiera]] edo errioxar-[[gaztelania]]. Badaude [[nafar-aragoiera]]zko hitz asko, tartean ''muito'', ''feito'', ''honore'' (orduan femeninoa), ''plicare'', ''lueco'', ''cono'', ''ena'', eta abar.
[[Ramón Menéndez Pidal|Menéndez Pidal]]<ref name = "menendez"/> (1950), [[Rafael Lapesa|Lapesa]]<ref>[[Rafael Lapesa]], ''"Historia de la lengua española"'', [[Madril]]: Gredos, [[1981]]</ref> (1981), [[Emilio Alarcos|Alarcos]] (1982) edo [[Manuel Alvar|Alvarren]] (1976, 1989) ustetan nolabaiteko ''[[koiné]] linguistikoa'' izan zen<ref>Rafael Cano, ''Historia de la lengua española', [[Bartzelona]]: Ariel, , [[2005]], 304. orr.</ref>. Hau logikoa da, orduko [[Donemiliaga Kukula]] birpopulatutako eskualdea izanik, leku askotatik etorritako biztanleak zituelako.
Bestetik [[germanismo]]ak ere bazituen<ref>César Hernández, ''"Estudio lingüístico y notas a la edición de las Glosas Emilianenses y Silenses"'', [[Burgos]], Burgosko udala, [[1993]]</ref>, adibidez 20 eta 21. glosak:
| |||