Lehenengo komunikazio sare automatikoa [[Japonia]]n sortu zen [[1974]]an, NTT estandarra alegia, 0G kontsideratzen den. Ondoren [[Europa]]n [[1981]]ean [[NMT]] estandarra jaio zen, hau da, [[1G telefonia mugikorra]]. NMT telefono mugikorrentzako lehenengo sistema guztiz automatikoa izan zen, eta [[Suedia]], [[Danimarka]], [[Norvegia]] eta [[Finlandia]]n erabil zitekeen, Ericsson eta Mobira (gaur egungo [[Nokia]]) konpainien telefonoekin. [[Saudi Arabia]]k ere NMT estandarra erabili zuen.
[[1980]]ko hamarkadan herrialde nordikoetan eta [[Amerikako Estatu Batuak|Amerikako Estatu Batuetan]] telefonia mugikorreko zerbitzu komertzialak eskaintzen hasi ziren, eta handik abiatuta herrialde askotan teknologia berriak onarpen handia eduki eta urte gutxira zerbitzuak gainezka egiten hasi zuen. Hala, sarera sartzeko beste modu batzuen beharraren ondorioz, sistema [[analogiko]]tik telefonia mugikor sare [[digitala|digitalera]] pasa zen, zeinean komunikazioa seinale digitalen bitartez egiten baitzen, irrati frekuentzien banden aprobetxamendua, eta seinaleen transmisioaren kalitatea hobetuz. Telefoniaren ''belaunaldiak'' sortu ziren teknologia berriez hitz egiteko, eta hala, [[2G telefonia mugikorra]]ren adierazle nagusia den [[GSM]], [[3G telefonia mugikorra]]ren [[UMTS]], eta [[4G telefonia mugikorra]]ren [[LTE]] sortuz joan dira. 2G eta 3G sareek 850/900 MHz bandetan funtzionatzen dute, eta [[2004]]an 100 milioi bezero baino gehiago izan zituzten. 4G sarea [[2013]]an sartu zen [[Euskal Herria]]n. Teknologia digitalaren agerpenarekin, deiak egiteaz gain bestelako ekintzak ere egin ahal izatera pasa dira terminalek, hala nola [[Internet]]era konektatu ahal izatea, horretarako mugikorretarako orrialde bereziak diseinatzen direla. Hau [[WAP]] (Wireless Application Protocol) teknologia izenaz ezagutzen da.
