[[1961]]eko [[abuztuaren 1312]]antik AEDko13rako gobernuakgauean, hirualdez mendebaldekoaurreko sektoreakabisurik inguratukogabe, lituzkeenharresi osoa eraiki zen, "faxisten aurkako babes harresi" bat zela argudiatuz. Polizia sozialistak gogorki babesten zuen zona bat soilik geratu zen eraiki gabe eta Mendebaldeko Berlinen sartu ahal izateko sarrerak Armada Popular batenNazionaleko eraikuntzasoldaduek bururatuitxi zitzaienzituzten. Aurrena arantzadun alanbre bat jarri zuten, baina berehala benetako harresi bat altxa zen. Honek hiria fisikoki banatu zuen; Mendebaldeko Berlin inguratzen zuenez, mendebaldeko sektoreak "irla" bat bilakatu ziren AEDren barnean.
AEDko gobernuak "faxisten kontra babesteko harresi" bat zela esan zuten, mendebaldearen erasoak saihesteko helburua zuena, harresiaren eraikuntza AEFren eta [[NATO]]ko bere kideen politikaren ondorio zela argudiatuz. BerlinekoBerlingo alkate [[Willy Brandt]]ek esan zuen arabera, Mendebaldeko Berlin "AEDren saihetseko arantza" zen, bere nazioaren bihotzean zegoen estatu atzerritar baten enklabe bat baitzen. [[Varsoviako ituna|Varsoviako ituneko]] gainentzeko estatu kideek bi Alemanien arteko lehia garaiko bi itun militar handien arteko lehiarekin parekatu zuten. AEDko buruzagiek harresiaren helburuetako bat emigrazioa eta ''garun ihesa'' saihestea zela onartu zuten.
Harresiaren bizitzan zehar 5.000 ihesaldi zenbatu ziren Mendebaldeko Berlinera; 192 pertsona hil ziren tiroz zeharkatu nahi izatean eta beste 200 zaurituak izan ziren. Saiakera arrakastatsuen artean, [[1964]]ko [[urriaren 3]], [[urriaren 4|4]] eta [[urriaren 5|5]], mendebaldeko berlindar batzuek zulatutako 145 metroko tuneletik ihes egin zuten 57 pertsona. Porrotik entzutetsuena [[Peter Fechter]]rena izan zen. Bere lagun Helmut Kulbeikekin batera, harresia zeharkatzen saiatu zen, baina tiroz zauritua izan zen eta odolustuta hil zen mendebaldeko komunikabideen aurrean [[1962]]ko [[abuztuaren 17]]an.
