Arotzaren eskuak: berrikuspenen arteko aldeak

22: Bunkerrean luze ibili ondoren, Malenfer harrapatzen dute azkenik. Burutik jota dagoen gizona, guztiz ikaratuta bunkerrean ezkutatuta bizi dena eta etengabe latinezko otoitzak egiten dituena. Beso bat moztuta dauka: "deabruak", hiltzaileahiltzaileak alegia, 1985 urtean moztu ziola kontatzen du, bere lagunen izenak esateko torturapean. Azkenean Carlos Urrutia eta Matias Duhalde izenak aipatu zituen. Beste lagunen hiltzailea izan zela ere baieztatzen du. Aneri Matias aitonak idatzitako gutun bat erakusten dio, non Matiasek kontatzen duen egun batean Carlosekin zuen hitzorduan ez zela etorri eta bere autoan aurkitu zuela odolustuta. Gorpua hartu eta bere baserrian lurperatu zuen, poliziari abisurik eman gabe. Guztien arteko loturaren kontakizuna abiaratzen du Malenferrek: 1940ko udan, Fleury izeneko batek komunista eta espainiar errefuxiatuen artean erreklutamendua egiten du, Villeneuveko gazteluan diru askoren trukean operazio bat egiteko, non Ameriketara ihes egindako Golberg izeneko judu aberats bat bizi izan zen. Gazteluan bere artelanak ditu gordeta, morroien zaintzapean. Fleury Von Stauffen izeneko nazi batek kontratatu du. Fleury eta bere taldearentzat naiz uniformeak eskuratu eta gazteluan pilatutako kaxak lapurtzen dituzte, naziak konfiskatzen ari direla itxura eginez. Lana bukatzean, naziak kaxa bta ireki eta ushebti bana ematen die oroitzapen moduan. Anek estatua erakutsi eta oparitu egiten dio Malenferri. Anek lasaia hartzen du, argi baitago orain bere aitonak ez zuela Urrutia hil. Hilketak lapurretarekin loturik daudela garbi dago. Geppertek Von Stauffenen arrastoari jarraitzea erabakitzen du eta Aneri Villenueveko gaztelura joatea eskatzen dio. Malenfer zulo horretatik ateratzeko gizarte zerbitzuetara deitu beharko zaiela erabakitzen dute.