Juan Thalamas Labandibar: berrikuspenen arteko aldeak

| jaiotza data = [[1906]]ko [[aprilarenapirilaren 26]]a

'''Juan Thalamas Labandibar''' (izengoitiak: ''Juan de Emparan'', ''Juan de Landibar'', ''Basaburu'', ''J.P. Yoldi'', ''Pagogaña'') gipuzkoar apaiza, filosofo, idazle, poeta eta soziologoa izan zen ([[Behobia]], Irun, 1906ko [[aprilarenapirilaren 26]] - Donostia, 1981ko [[otsailaren 19]]).

Haren ama Hendaiakoa zen. Irunen, Donostian, Okzitaniako Tolosan eta Parisen Filosofia eta Teologiaren ikasketak egin ondoren, Parisen apaiz egin zen. 1931an Baiona-Biarritz inguruko hegoaldeko langileen kapeilaua izendatua izan zen. 1932-1936 urte bitartean, Gasteizko apaizgaitegiko irakasle izan zen, emigranteekin egiten zuen lana baztertu gabe. 1938an, ''[[Anayak]]'' aldizkariaren zuzendari izan zen, Parisen, [[Juan Gorostiaga]] eta [[Alberto Onaindia]] apaizekin batera. 1939an Hegoaldera itzuli zen baina berehala ikusi zuen uneko giroa erabat kontra zuela. Ondorioz, mugalari baten laguntzaz, berriro ere Frantziara joan zen.<ref>I.Aduriz, 222.</ref> 1939-1943 urte bitartean, Akitaniako Tilh herriko apaiza izan zen. [[Rafael Pikabea]]k [[Lapurdi]]n sortutako ''[[Gernika. Cahiers de Culture Humaniste Basque]]'' aldizkariaren kolaboratzaile eta bultzatzaile nagusietariko bat izan zen, 1944. urtetik 1953. urtera arte. Lan Horretan [[Isidoro Fagoaga]]rekin aritu zen buru-belarri. 1944an bizitzera [[Urruña]] joan zen. 1954an Donostiara joan zen, haren arrebaren etxera bizitzera. ''[[Egan]]'', ''Idearium'', ''Yakintza'', ''El Bidasoa'' eta ''La Voz de España'' aldizkarietan argitaratu zituen lan aipagarrienak. 1981an Kanboko apazien-etxean hil zen.<ref>I. Aduriz, 229.or.</ref> Ideologikoki humanistatzat jo zuen beti bere burua.