Oratoria: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
Joxerra (eztabaida | ekarpenak)
Joxerra (eztabaida | ekarpenak)
No edit summary
4. lerroa:
 
Diskurtsoen [[literatura-genero]]a da. Oratoriak helburu jakin bat du, dela lege bat aldatzea, iritzi bat hedatzea, auzipetua defenditzea... [[Antzinako Grezia]]n eta [[Antzinako Erroma]]n garrantzi handia izan zuen, eta garai hartako hezkuntza hizlari trebeak lortzera bideratua egon zen. Orduko hizlarien artean aipatzekoak dira, beste batzuen artean, [[Perikles]], [[Platon]] (''Gorgias, Fedro''), [[Demostenes]], [[Eskines]], [[Zizeron]] (''De oratore'') eta [[Kintiliano]] (''Institutio oratoria''). [[Kintiliano]] izan zen erretorika klasikoa sistematizatu eta oratoria hitza bera erabilgarri bihurtu zuena.
 
Oro har, hiru oratoria-mota bereizten dira, [[erlijio]]a, [[politika]] eta [[zuzenbide]]a gaitzat dutenak.
 
== Historia ==
15 ⟶ 17 lerroa:
 
[[Erroma]] garaian irakaspen hauek perfekzionatu egin ziren, bereziki, [[Erromako Errepublika|Errepublika]] garaian, Marko Tulio [[Zizero]]ni esker. Haren lan nagusiak ia osoak heldu dira gure egunetara eta horri esker ondo asko ezagutu dezakegu idazle honen trebezia hizlari bezala. [[Erromako Inperioa]]rekin batera oratoriak garrantzia galdu zuen: [[enperadore]]aren guztiahaltasunaren aurrean gutxi ahal zuen oratoriak. Dena dela, garai horretan oratoriako goi mailako espezialista aurki dezakegu: Marko Fabio [[Kintiliano]]. Kintilianok generoa teoria mailan bere gailurrera eraman zuen; harenak dira oratoriari buruzko hamabi liburukiak.
 
 
Oro har, hiru oratoria-mota bereizten dira, [[erlijio]]a, [[politika]] eta [[zuzenbide]]a gaitzat dutenak.
 
== Erreferentziak ==