Espainiar'''Rafael idazleLapesa eta hizkuntzalariaMelgar''' ([[Valentzia]], [[1908]] - [[Madril]], [[2001]]) [[espainiar]] idazle eta hizkuntzalaria izan zen. Filosofia eta letretan doktorea, eta Espainiako Hizkuntza eta Historiaren Errege Akademietako kidea. [[Ramón Menéndez PidalenPidal]]en ikasle izan zen eta 1947an gramatika historikoko katedra lortu zuen [[Madrilgo UnibertsitateanUnibertsitatea]]n. 1983an Ikerketa arloko Menéndez Pidal saria jaso zuen K.[[Koldo MitxelenarekinMitxelena]]rekin batera, eta 1986an [[Asturiasko Printzea saria]], bizitza osoan egindako lanagatik. ''Honoris causa'' doktore titulua ere eman zioten hainbat unibertsitatetan. Hizkuntzalaritzari eta literatura-ikerketei eskaini zizkien bere ahalegin guztiak, eta gaztelaniaren historian egin zituen ekarpenak oinarri-oinarrizkoak dira edozein ikerketarako. Lapesaren idazlan nagusiak dira: ''Historia de la lengua española'' (1942, ''Espainieraren historia'') testu-liburua; ''La trayectoria poética de Garcilaso'' (1948, ''Garcilasoren jarduera poetikoa''); ''La obra literaria del Marqués de Santillana'' (1957, ''Santillanako Markesaren literatura lanak''); ''De la Edad Media a nuestros días'' (1967, ''Erdi Arotik gure egunetara''); ''Poetas y prosistas de ayer y de hoy'' (1977, ''Atzoko eta gaurko olerkari eta prosalariak''); ''El español moderno y contemporáneo'' (1996, ''Espainiera modernoa eta gaur egungoa'').
