'''Eskola marjinalista''' edo '''marjinalismoa''' [[XIX. mendemendea]]ann zehar garatzen joan zen [[eskola ekonomiko]] bat izan zen, harik eta 1870 hamarkadan ''Iraultza Marjinalista'' izenekoa gertatu zen arte, [[William Stanley Jevons]], [[Lausanako eskola]]ko [[Léon Walras]] eta [[austriar eskola]]ko [[Carl Menger]] ekonomialarien eskutik, non marjinalismoaren kontzeptu nagusia, [[utilitate marjinal]]a alegia, [[teoria ekonomiko]] nagusien baitan sartu zen. Eskola marjinalistaren arabera, teoria ekonomikoak eratzeko oinarrizko kontzeptuak era marjinalean definitu behar dira, kontsumitu edo ekoiztutako azken unitateari buruz. Horrela, [[ondasun]] baten balioa homogenoa baizik eta subjetiboa eta aldakorra dela baieztatzen dute eta kontsumitu den azken unitateak ematen duen utilitateak (asea, gozamena edo plazerra) irudikatzen duela ondasunaren balioa. Adibidez, uraren balioa aldakorra izango da egoera zein den: pertsona bat oso egarri badago, uraren balioa edo utilitatea oso handia izango da; bere egarria asetu ahala, uraren utilitate marjinala murrizten doa; bere egarria guztiz asetu duenean, berriz, uraren utilitatea oso txikia izango da eta pertsona horrek urari ematen dion balioan islatuko da utilitate eskas hori.
