Gary Moore: berrikuspenen arteko aldeak

 

==Bizitza Musikala==

''The Boys'' taldean hazi zen jotzen, baina denbora gutxi ondoren, 16 urte zituelarik, '''Skid Row''' taldean sartu zen (ez da '''[[Skid Row]]''' heavy metal taldearekin nahasi behar). Bertan, ''Brendan Shields'' (baxua), ''Noel Bridgeman'' (bateria) eta ''Phil Lynott''ekin (ahotsa) topo egin zuen. Azken honek berehala banda utzi eta [[Thin Lizzy]] sortuko zuen, Gary Moore Skid Row taldean jarraitzen zuen bitartean. Taldea [[Peter Green]] [[gitarra]]jolearekin ([[Fleetwood Mac]] taldekoa zenarekin) jarriko zen harremanetan eta zenbait kontzertuetan beraien telonero izango ziren. Greenek harrituta gelditu zen Skid Row taldearekin eta bere diskoetxearekin jarri zituen harremanetan. Bestalde, Moorek sentitzen zuen mirespea Greenengatik, bere karrera osoan iraun zuena, "Blues for Greeny" (1995) albumean gelditzen da erakutsia. Bertan Greenen hamaika abestien bertsioak egingo zituen Moorek.

 

Bakarlari moduan hasi baino lehen zenbait taldeetatik pasatuko zen. Baina, 1972an Skid Row utzi ondoren, "Grinding Stone" ([[1973]]) diska grabatuko zuen Gary Moore Band talde berriarekin. Diska honek Gary Moorek bakarlari moduan egindako lehen diskatzat hartuta dago. Ia berehala, ''[[Eric Bell]]'' ''Thin Lizzy'' taldean ordezkatuko zuen 1975. urtera arte. Urte horretan [[Colosseum II]]ean satu zen. 1979ra arte egon zen, "Black Rose" dika grabatu zuen arte. EE.UU.n zehar giran zeudela, Lynotten taldearekin eztabaidak izan ondoren, [[Thin Lizzy]] utzi eta G-Force sortuko zuen. [[1978]]an "Back on the Streets" bere bigarren diska bakarlari moduan grabatuko zuen eta ''Parisienne Walkways'' abestia [[Erresuma Batu]]ko "top-ten"ean sartzen da.

1980ko hamarkada lasaiagoa izan zen Gary Moorentzat, bere musika rock melodikoruntz aldatuz. Momentu honetan [[Erresuma Batu]]an ospe handia izanfo zuen [[1983]]an kaleratutako "Victims of the future" "LP"arekin. Lan honetan [[Phil Lynott]]ekin kolaboratzen du "Out in the Fields" abestian. [[1986]]ko "Wild Frontier" diskan nabarmentzen da zeltar musikaren influentziak izan zituela. Eta [[1989]]an "After the War" argitalpenarekin hard musikaruntz berriz hurbiltzen da [[Ozzy Osbourne]] abeslari eta [[Cozy Powell]] bateriarekin kolaborazioak eginez.

"Still Got the Blues" [[1990]]ko hamarkadan gailurrera eramaten du batik bat dikari izena ematen dion abestiarekin. Urte hauetan [[hard rock]]a alde batera utzi eta intimistagoa bihurtzen da, [[blues]]eruntz joz. Badirudi, estilo hau berandu ezagutu arren, aldaketa sakona suposatu zuela musikariarengan. 1990. urtean [[Albert King]] eta [[Albert Collins]]ekin batera zenbait kontzertu eman zituen.[[1992]]. urtean "After Hours" diska kaleratzen du, bertan [[B.B. King]] eta [[Albert Collins]] kolaborazioak eginez, estatu batuar bluesaren ordezkari garrantzitsuenetariko bi musikari. Azken diska honek britaniar blues interpretarien artean izena emango zion behin betiko.

XXI. mendea musikalki [[2001]]ean hasten du "Back to the Blues" grabaketarekin. [[2002]]. urtean Scars talden sartu eta proiektu berria abian jarriko zuen. Album bat ere kaleratu zuten, "Scars" izenburua zuena. Talde berri hau deritzon "Power Trio"a zen: Moore (ahotsa / gitarra), Cass Lewis "Skunk Anansie" taldekoa (baxua / koroak) eta Darrin Mooney "Primal Scream"ekoa (bateria).

 

Bere bapateko heriotza jarraitzaileen artean sekulako sorpresa suposatu zuen.<ref>[http://www.guitarrista.com/noticias/artistas/gary-moore-ha-muerto Gary Moore ha muerto]</ref>