''f'' funtzio batek tarte batean jatorrizkorik izateko baldintza nahikoa [[funtzio jarraitu|jarraitua]] izatea da.
Beraz, ''f'' funtzio batek [[Jatorrizko funtzio|jatorrizkorik]] badauka tarte batean, [[infinitu|ezin konta ahala]] jatorrizko funtzio izango ditu, haien artean desberdinak konstante batengatik baino ez direnak: ''F''<sub>1</sub> eta ''F''<sub>2</sub> ''f''-ren jatorrizkoetariko bi funtzio badira, orduan existitzen da ''K'' [[zenbaki erreal]]a,[[integrazio-konstante]]a deritzogu , non ''F''<sub>1</sub> = ''F''<sub>2</sub> + ''K''. ''K'' zenbaki horri [[integrazio-konstantea]] deritzogu. Horregatik, ''f'' funtzioaren jatorrizkoen multzoa ''F'' + ''K'' da. Multzo horri ''f''-ren '''integral mugagabea''' deritzogu eta honela adierazten dugu:
: <math>\int{f}</math> edo <math>\int{f(x)dx}</math>
