Esfumatura: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t Erreferentzia zerrenda |
t Robot: Cosmetic changes |
||
4. lerroa:
'''Esfumatura''' ([[italiera]]z ''Sfumato'') [[Pizkunde]] garaiko artistek sortutako teknika bat da, irudiari halako efektu lanbrotsua eragiten diona. Margolariak hainbat pintura kapa fin bata bestearen gainean metatuko ditu, objektuen eta figuren siluetak zehaztasun osoz errepresentatu barik. Konposizioaren ilunak eta argiak ez dira erabatekoak, ñabartuta ageri dira.
[[Leonardo da Vinci]] izan zen esfumaturaren teknikaren aitzindaria. Gerora artista gutxik lortu dute haren maisutasuna baliabide hau erabiltzean. Pascal Cotte ikerlariak,<ref>''La passion Léonard, comprendre et créer'' erakusketaren katalogoa, Ars Latina-k argitaratuta. Paris, 2007. ISBN 978-2-910260-14-9</ref>
Hona urratsak zeintzuk diren:
# [[Makal]] egurreko ohol baten gainean igeltsu eta lekeda berezi batez (''gesso'' delakoaz) osaturiko prestakina zabalduko dugu.
# Pintzelaz irudiaren aurreneko zirriborroa egingo dugu.
# Oholari olio kolore-geruza mehetxoa emango diogu.
# Itzalak eta tarteko tonoak ezarriko ditugu. Mona Lisaren ezker begian artistak [[Siena]]ko lur ureztatua erabili bide zuen.
# Pintzelaren muturraz aipatu itzalak eta tarteko tonoak "lausotzen" saiatuko gara.
# Koadroari koloretako kapa fin gardena ezarriko diogu, aldean aldeko koloreak kontuan hartuta.
# Lausotutako guneak errepasatuko ditugu, euren bitarteko guneak ukitu leun eta txikiz pintatuz.
# Azken pausua: Itzal-argi guneak ukitu are txikiagoz perfilatuko ditugu, lanbrotzea agerikoago eginez.
Horrela eginda ez da nabarituko pintzela hor zehar ibili dela, eta oso zaila da asmatzea zein teknika erabili duen artistak.
== Erreferentzia ==
{{erreferentzia zerrenda}}
| |||