Animalien [[glukogeno]]a eta landareen [[almidoi]]a [[glukosa]]-erreserbak dira. Glukosaren degradazio osoak, bere energia guztiaren aprobetxamendua lortu arte, bi fase ditu: glukolisia eta arnasketa.
*Glukolisia[[Glukolisi]]a: Oxigenorik gabe, [[zitoplasma]]n gertatzen den prozesu bat da, eta zenbait erreakzio kimikoz osatua dago. Glukolisiaren azken errendimendu energetikoa ondoko hau izango da: kontsumitutako bi ATP molekula, lau sintetizatuk kontsumituak; hau da, guztira bi ATP molekula lortzen dira. Gainera, bi [[NADH]] eratzen dira (ahalmen erreduktorea).
*[[Arnasketa]]: Glukolisitik datorren [[pirubiko]]ak bere degradazioarekin jarrai dezan, [[mitokondria]]n sartu behar du. Bertan gertatzen da arnasketa. Bi urrats bereiz ditzakegu:
**Krebsen[[Krebs zikloa]]: zortzi erreakzio kimikoz osatutako zikloa da. Bere balantze energetikoa bi [[GPT molekula]] sortzea da, energian aberatsak diren loturekin. Gainera, ahalmen erreduktore handia duten molekulak lortzen dira, NADH eta [[FADH]]z esate baterako.
**Kate elektroi-garraiatzaile: KrebesnKrebs ziklotik lortutako NADH eta FADHz kate elektroi-garraiatzaile edo arnas kate batean sartzen dira. Kate horretan, [[elektroi]]ak molekula erreduzitu batetik beste molekula oxidatu batera pasatzen dira, azken hartzaileraino. Azken hartzailea oxigeno molekularra izango da, eta erreduzitzean ura sortuko du. Prozesu horretan, fosforilazio oxidatiboa, lortutako energia ATParen sintesian erabiliko da. Mitchellen hipotesi kimiosmotikoak azaltzen du hori guztia. Katean sartuko den NADH bakoitzeko hiru ATP lortuko dira, eta FADHz bakoitzeko bi ATP.
