Parisko Ituna (1763): berrikuspenen arteko aldeak

Ituneko artikuluen arabera, [[Frantzia]]k Ipar Ameriketako kontinenteko lurralde guziak galdu zituen, hala, ez zen gehiago hango britainiar kolonietarako mehatxua izango.

 

Gudan, britainiarrek itsasoz bestaldean garaipen asko izan zituzten [[Frantzia]]ren aurka: britainiarrek frantziar Kanada konkistatu ez ezik, Indiako leku askotan ere garaitu zuten eta Karibe uharteetako frantziar koloniak harrapatu zituzten. 1762ko martxoan, Luis XV.a [[Frantzia]]ko erregeak bake elkarrizketen aldeko deia egin zuen.

 

 

Arazo horri aurre egiteko, Choiseul frantziar negoziatzaileak Ameriketako lurraldeak [[Frantzia]], [[Espainia]] eta [[Britainia Handia]]ren artean birbanatzen zituen irtenbide bat proposatu zuen. Plan horren arabera, Britainiak Mississippiko ekialdeko frantziar lurralde osoa eskuratu zuen, eta [[Espainia]]k Kuba baina Florida Britainiari ematearen truke. [[Frantzia]]ren Mississippiko mendebaldeko lurralde guziak [[Espainia]]ri eman zizkioten, New Orleanseko portuarekin batera. Indiako, Afrikako lurraldeen eta Mediterraneoko Menorca uhartearen truke [[Frantzia]]k britainiarrek gudan harrapatutako Karibeko irlak berreskuratu zituen. Britainiar gobernuak Kanadako frantziarren erlijioa eta Ternuako arrantza eskubideak errespetatuko zituela agindu zuen.

 

Choiseulek Martinique, Guadeloupe eta St.Lucia uharteei eustea nahiago zuen Louisianatik Kanadaraino zihoan lurraldeari baino. Horren zioa ekonomian zetzan: uharteetako azukre industriak etekin handiak ematen zituen eta Kanada, berriz, frantziar ogasun publikorako zulo bat besterik ez zen. Kanadako galera frantziar ofizialentzat tamalgarria zen arren, ekonomiaren ikuspuntutik zentzu osoa zeukan.