Wikipedia

Beatriz Gimeno

ekintzaile feminista, LGTBIQ eta politikaria

Beatriz Gimeno Reinoso ( Madril, 1962ko maiatzaren 9a ) LGTBI eskubideen aldeko ekintzaile feminista lesbiana eta espainiar politikaria da. 2015eko ekainetik aurrera, Podemoseko diputatua da Madrilgo Batzarreko X. Legegintzaldian baita Podemoseko berdintasun arloko arduraduna Madrilgo Erkidegoan ere. FELGTBn (Lesbiana, Gay, Transexual eta Bisexualen Espainiako Federazioa) presidentea izan zen 2003 eta 2007 bitartean, Espainian sexu bereko ezkontza onartu zenean eta Madril Europride 2007ko egoitza gisa aukeratu zutenean. 2020an Emakumearen Institutuko zuzendari izendatu zuten. [1][2][3]

Beatriz Gimeno

(2022)

Madrilgo biltzarkidea

2021eko ekainaren 8a -
Hautetsia: 2021eko Madrilgo Biltzarrerako hauteskundeak

Madrilgo biltzarkidea

2019ko ekainaren 11 -
Hautetsia: 2019ko Madrilgo Biltzarreko Hauteskundeak

Madrilgo biltzarkidea

2015eko ekainaren 9a - 2019ko apirilaren 2a
Hautetsia: 2015 Madrilenian regional election (en) Itzuli
president of the State Federation of Lesbians, Gays, Trans and Bisexuals (en) Itzuli

2003 - 2007
← Pedro Zerolo (en) Itzuli - Antonio Poveda (en) Itzuli →
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakBeatriz Gimeno Reinoso
JaiotzaMadril, 1962ko maiatzaren 9a (61 urte)
Herrialdea Espainia
BizilekuaMadril
Sevilla
Familia
Ezkontidea(k)Boti García Rodrigo (en) Itzuli  (2005eko abendua -  2012)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria, LGBT ekintzailea, emakumeen eskubideen aldeko ekintzailea eta zuzendaria
Lantokia(k)Madril
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Podemos
Elkarrekin Ahal Dugu
beatrizgimeno.es
Facebook: BeatrizGimeno38 Twitter: BeatrizGimeno1 Edit the value on Wikidata

Biografia aldatu

Boti García Rodrigo FELGTBko aktibistarekin ezkondu zen 2005eko abenduan. 10 urteren buruan dibortziatu ziren. 80. hamarkadan jaiotako semearen ama da. [4][5] Beatriz Gimenok Filologia Semitikoa ikasi zuen.[6]

Ekintzaile feminista eta lesbiana aldatu

1985ean bere familiarekin Sevillara joan zen bizitzera eta 1988an elkarte feminista bateko bileretara joan eta horrela hasi zen mugimenduan militatzen. Madrilera itzultzean, COGAMen (Madrilgo Gay, Lesbiana, Transexual eta Bisexualen Kolektiboa) sartu zen eta 1995ean FELGTBn hasi zen. Bertan idazkari nagusiaren kargua hartu zuen 2002an Pedro Zerolo ordezkatuz. 2007ko martxoaren 6an kargua utzi zuen FELGTB barruan kultura batzordeko kide izateko, LGTB ikasketak sustatuz kulturan eta unibertsitatean. [7]

Gimenok homosexualen mugimenduaren barruan "matxismo gay" baten existentzia azpimarratu izan du, hots, emakume lesbianak, emakume zein lesbiana izateagatik "bazterkeri bikoitza" jasaten dutela.[8] Feminismo lesbiarraren inguruko lanak argitaratu ditu eta hainbatetan posizionatu da prostituzioaren lagalizazioaren aurka emakumeen gorputzen salerosketa eta neoliberalismoa salatuz. [9] [10] Belaunaldien arteko eta oroimena duen feminismoaren alde egiten du, transinklusiboa, abolizionista, intersekzionala, LGTBI borrokekin senidetua eta indarkeria matxisten aurkako borrokan arreta jartzen duena, baita aberastasuna, denbora eta zaintzak birbanatzea bilatzen duen feminismoan ere. Feminismo autonomiaduna eta bere prozesu propioak dituenak, alderdiak eta erakundeak baztertzen dituena, nahiz eta ados egon arlo guztietatik indarrak batu, eta guztien artean konplizitateak eta aliantzak sortzearen estrategiarekin.[11]

Espainian sexu berekoen arteko ezkontza onartzeko legea tramitau bitartean, Gimeno FELGTBko lehendakari gisa, lege honen kontra zeuden Alderdi Popularraren eta Eliza Katolikoaren jarrerari aurre egin zion. Lege berria indarrean jarri zenean FELGTBk manifestazio jendetsua antolatu zuen LGTBI nazioarteko harrotasun egunaren ospakizuna aprobetxatuz. Beatriz Gimeno kolaboratzailea da hainbat hedabidetan: Pikara Magazine, Eldiario.es eta El Plural egunkari digitaletan adibidez.[12][13][14] Feminista abolizionista eta transinklusiboa da.[15]

Politikaria aldatu

2015ean Madrilgo hauteskunde autonomikoetan, Gimeno 4. postuan joan zen Podemosen zerrendetan eta Madrilgo Parlamentuko diputatu aukeratu zuten. 2017ko otsailean, Podemosen primarioetan Antikapitalisten zerrendaren buru izan zen Miguel Urbanekin batera. [16][17]

Talde honetatik urunduta, 2019ko martxoan Isabel Serraren hautagaitzarekin bat egin zuen eta "Madrid Avanza" barruan joan zen urte bereko Madrilgo Asanbaldarako hauteskundeetarako zerrenda osatzeko barne prozesuan. [18] [19]

2020ko urtarrilaren 13an, Irene Monterok zuzentzen duen Berdintasun Ministerioaren menpe dagoen Emakumearen Institutuko zuzendari izendatu zuen, Rocío Rodríguez Prieto ordezkatuz. [1] Agintaldian Institutua bere garaian izan zena berriro izatea du xede: politika publiko feministetan erreferentzia bat, baita ezagutza feministaren ekoizpenean ere.[20] 

"Une honetan, feminismoak gai izan behar du adostasun handietan zentratzeko. Badirudi, askotan, adostasunetan zentratzeak adostuna ez dena ahaztea esan nahi duela: ez. Esan nahi du adostasunei dagokienez aliantzak egitea eta bakoitzak adostasunaren xede ez dena lantzen jarraitzea, bai mugimenduan, bai erakundeetan". Beatriz Gimeno.[15]

Bere posizionamendu politiko-ideologiko publikoak eztabaida mediatikoetan murgilduta egotera eraman izan du. Kritikak jasotzen ditu prostituzioari buruz, alokairuko sabelei buruz, edo LGTB militantziari buruz, edo emakume transei buruz adierazi duen ideiengatik, besteak beste. [21][22][23][24][25][15]

Argitalpenak aldatu

  • (2002). Primeras caricias: 50 mujeres cuentan su primera experiencia con otra mujer.[26]
  • (2004) ¿Seré lesbiana? [27]
  • (2005). Su cuerpo era su gozo. [28]
  • (2006). La liberación de una generación : historia y análisis político del lesbianismo [29]
  • (2008) La construcción de la lesbiana perversa. Visibilidad y representación de las lesbianas en los medios de comunicación. El caso de Dolores Vázquez-Wanninkhof.[30]
  • (2009). La luz que más me llama.[31]
  • (2009). Deseo, placer. [32]
  • (2012). La prostitución.[33]
  • (2018). La lactancia materna. Política e identidad. [34]

Erreferentziak aldatu

  1. ↑ a b (Gaztelaniaz) Álvarez, Pilar. (2020-01-13). «La diputada de Unidas Podemos Beatriz Gimeno, nueva directora del Instituto de la Mujer» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  2. ↑ (Gaztelaniaz) «Beatriz Gimeno: "Las mujeres trans llevan toda la vida en el feminismo"» El Huffington Post 2020-03-07 (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  3. ↑ (Gaztelaniaz) AGENCIAS. (2005-09-18). «Madrid será la sede del festival del Orgullo Gay europeo en 2007» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  4. ↑ «Dos históricas activistas lesbianas se casan | elmundo.es» www.elmundo.es (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  5. ↑ (Gaztelaniaz) Benito, Emilio de. (2012-05-16). «“No quiero que me metan en el armario otra vez”» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  6. ↑ «Curriculum Vitae de Beatriz Gimeno | Biografía de Beatriz Gimeno» Modelo Curriculum (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  7. ↑ (Gaztelaniaz) El País, Ediciones. (2007-05-08). «Entrevista | "En política vende ser gay; ser lesbiana, no"» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  8. ↑ «elmundo.es | encuentro digital con Beatriz Gimeno» www.elmundo.es (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  9. ↑ (Gaztelaniaz) Gimeno, Beatriz. «Desinforma, que si es acerca de la prostitución seguro que cuela» eldiario.es (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  10. ↑ (Gaztelaniaz) Gimeno, Beatriz. «Beatriz Gimeno Prostitución y "Neoliberalismo Sexual" (2015)» YouTube.
  11. ↑ (Gaztelaniaz) Gimeno, Beatriz. (2020-07-10). «Notas para pensar y hacer políticas feministas hoy» El Diario (Noiz kontsultatua: 2020-07-14).
  12. ↑ (Gaztelaniaz) «Beatriz Gimeno» eldiario.es (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  13. ↑ (Gaztelaniaz) Gimeno, Beatriz. «Beatriz Gimeno, autor en pikara magazine» pikara magazine (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  14. ↑ (Gaztelaniaz) «Blog de Beatriz Gimeno» El Plural (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  15. ↑ a b c (Gaztelaniaz) «Beatriz Gimeno: “El feminismo tiene que ser capaz de centrarse en los grandes consensos”» www.elsaltodiario.com (Noiz kontsultatua: 2020-07-20).
  16. ↑ (Gaztelaniaz) Riveiro, Aitor. «Esta es la lista de Anticapitalistas para las primarias de Podemos» eldiario.es (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  17. ↑ (Gaztelaniaz) Ríos, Daniel. (2015-03-12). «La dirección de Podemos incluye a seis colaboradores de Tania Sánchez en su lista para Madrid» infoLibre.es (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  18. ↑ (Gaztelaniaz) «Isabel Serra incorpora a Beatriz Gimeno de dos en la lista de Podemos para Madrid» El Confidencial 2019-03-11 (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  19. ↑ Press, Europa. (2019-03-12). «Anticapitalistas Madrid se registra como partido y solo irá con Podemos si hay "un proceso democrático desde abajo"» www.europapress.es (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  20. ↑ (Gaztelaniaz) «Beatriz Gimeno: "Las mujeres trans llevan toda la vida en el feminismo"» El HuffPost 2020-03-07 (Noiz kontsultatua: 2020-07-20).
  21. ↑ (Gaztelaniaz) Cierto: hoy, como ayer, hay que hacer políticas feministas | Tribuna Feminista. 2020-07-13 (Noiz kontsultatua: 2020-07-14).
  22. ↑ (Gaztelaniaz) Premisa falsa, confrontación inexistente | Tribuna Feminista. 2020-07-13 (Noiz kontsultatua: 2020-07-14).
  23. ↑ (Gaztelaniaz) «Pablo Iglesias: El PP exige que Beatriz Gimeno, directora de la Mujer, explique si censura al líder de Podemos por secuestrar la tarjeta de Dina» okdiario.com 2020-07-08 (Noiz kontsultatua: 2020-07-14).
  24. ↑ (Gaztelaniaz) «La directora del Instituto de la Mujer, Beatriz Gimeno (Podemos), exige a una empresa de decoración que no perpetúe "roles discriminatorios"» ELMUNDO 2020-06-16 (Noiz kontsultatua: 2020-07-14).
  25. ↑ (Gaztelaniaz) «Las frases más polémicas de Beatriz Gimeno, nueva directora del Instituto de la Mujer» abc 2020-01-15 (Noiz kontsultatua: 2020-07-14).
  26. ↑ Gimeno, Beatriz.. (2002). Primeras caricias : 50 mujeres cuentan su primera experiencia con otra mujer. (1. ed. argitaraldia) Ediciones La Tempestad ISBN 84-7948-049-1. PMC 50203680. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  27. ↑ Gimeno, Beatriz.. (2004). Seré lesbiana?. Gay Saber ISBN 84-8198-521-X. PMC 61080431. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  28. ↑ Gimeno, Beatriz.. (2005). Su cuerpo era su gozo. Foca ISBN 978-84-96797-46-8. PMC 646904648. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  29. ↑ Gimeno, Beatriz.. (2005). Historia y análisis político del lesbianismo : la liberación de una generación. (1. ed. argitaraldia) Gedisa Editorial ISBN 84-9784-103-4. PMC 64430486. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  30. ↑ Gimeno Reinoso, Beatriz.. (2008). La construcción de la lesbiana perversa visibilidad y representación de las lesbianas en los medios de comunicación, el caso Dolorez Vázquez-Wanninkhof. Editorial Gedisa ISBN 978-84-9784-302-7. PMC 984772833. (Noiz kontsultatua: 2020-07-20).
  31. ↑ Gimeno, Beatriz.. ([2009]). La luz que más me llama. Olifante, Ediciones de Poesía ISBN 978-84-85815-82-1. PMC 701240067. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  32. ↑ Gimeno, Beatriz, 1962-. (D.L. 2009). Deseo, placer. InÉditor ISBN 978-84-936971-3-6. PMC 733812049. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  33. ↑ Gimeno, Beatriz.. (2012). La prostitución : aportaciones para un debate abierto. Edicions Bellaterra ISBN 978-84-7290-566-5. PMC 782129133. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).
  34. ↑ Gimeno, Beatriz,. La lactancia materna : política e identidad. (1ª ed. argitaraldia) ISBN 978-84-376-3839-3. PMC 1043073260. (Noiz kontsultatua: 2020-03-09).

Kanpo estekak aldatu

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Beatriz_Gimeno&oldid=8964568"(e)tik eskuratuta