Asto (altzaria)

Asto (altzaria)
	painting material (en)
	Irudi gehiago

Asto esaten zaio, oro har, objetuei eta piezei eusteko usatzen diren egitureei, tradizioan zurezkoak nahiz eta gaur metalikoak izan asko^[1]. Astoek hiru edo lau hanka izaten dituzte eta mugikorrak edo finkoak izan daitezke. Lehenengoen artean irudian ikusten dena, margolariek baliatzen dutena, adibide egokia da. Finkoen artean kableei eusteko eraibltzen diren dorre modukoa aipa daitezke^[2].

Adibideak

Orotariko Euskal Hiztegian erabilera tradizionalaren etsenpluak ageri dira^[3].

'Sirrin-sarran jardun dau Antonik serran, tronguak asto gaiñian jarritta' (J. M. Elexpuru.Berg.)
'Ganbaran, metro erdi bat altu-edo, egur luze jartzen zan, artarako eginda, asto batzuen gaiñean.( JAzpiroz, Arbol zaarraren kimuak, 76)
'Zankalatraba esertzen zen pertzkillea zuraje baten gañeko ool batetan. Zuraje onen izena, astua' (J. Garmendia Larrañaga, Olagintzako itzak)

Erreferentziak

↑ asto. Euskaltzaindiaren hiztegia.
↑ Aranburu Ugartemendia, Pello Joxe.. (2013). Ernioko Kablearen saiakakera: sustraiak, historia eta oroitzapenak.. Autore-editore (Blurb).
↑ Asto 3.. Orotariko Euskal Hiztegia.

Datuak: Q939611
Multimedia: Easels / Q939611

Artikulu hau arteari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

[1] asto. Euskaltzaindiaren hiztegia.

[2] Aranburu Ugartemendia, Pello Joxe.. (2013). Ernioko Kablearen saiakakera: sustraiak, historia eta oroitzapenak.. Autore-editore (Blurb).

[3] Asto 3.. Orotariko Euskal Hiztegia.

[1]

[2]

[3]