Arrazismoa Frantzian
Arrazismoa Frantzian gai eztabaidatua da. Zenbait iruzkingilek gizarte-arazo larritzat jo dute Frantziako gizartean, eta beste batzuek uste dute ez dela maila nabarmenean existitzen.[1] Antisemitismoak, baita musulman etniko eta kristauak ez diren beste batzuen aurkako aurreiritziek ere, historia luzea dute. Talde minoritarioetako kideen aurkako ekintzak salatu dira, juduak, berbereak, arabiarrak eta asiarrak barne. 2019ko polizia-datuek erakusten dutenez, erlijio-konnotaziorik gabeko 1.142 ekintza egon ziren "arrazista" gisa sailkatuta.[2] Ekintza arrazista batzuek konnotazio erlijiosoa dute: datu berberek adierazten dute 2019an 1.052 ekintza antikristau egin zirela, 687 juduen aurka eta 154 musulmanen aurka. Frantziak 67 milioi biztanletik gora ditu.[2] Nahiz eta Frantziako biztanleria musulmanak aise gainditzen duen juduen populazioa, ikerketa pribatuen arabera, ekintza antisemitikoek aise gainditu zituzten ekintza islamofobikoak 2019an, gobernuaren estatistika ofizialen arabera.[2]
Auzia sakonki ebaluatzea zaila da oraindik, Frantziako legeriak debekatu egiten baitio Gobernuari zentso etniko eta erlijiosoei buruzko datuak biltzea (frantsesez: statistiques ethniques et religieuses). Giza Eskubideen Batzorde Nazional eta Aholku-emaileak (Commission nationale et consultative des droits de l'Homme) jakinarazi zuen, 2016. urtean, frantsesen %8k bakarrik uste duela arraza batzuk besteak baino hobeak direla.[3] Zuzenbide frantsesak arrazismoaren aurkako legeak ditu. 1958ko Konstituzioak herritarrei tratu-berdintasuna bermatzen die, jatorria, arraza edo erlijioa gorabehera.[4] Frantzia inguruko herrialdeak baino lehenago hasi zen beltzak parlamentu nazional batean izaten (1794, 1848, gero 1891 eta gero urtero), gobernu batean (1887, 1931, 1932–1933, 1937–1938) edo parlamentu-ganbera bateko presidente izateko (1947 – 1968 Senatuan). Zenbait beltzek jarrera erabakigarriak izan dituzte, hala nola Camille Mortenol ofizial militarrak, zeinak Parisko aireko defentsaren buru izan baitzen 1914-1918an Alemaniaren aurka.[5] Arrazismoaren aurkako immunitate nazionalaren ideia elikatu zuen, nahiz eta 1960tik 1970era bitartean bortizkeria antiarabiarren krimenak hazi ziren, immigrazio arabiarraren olatuen ondoren.[6]
Frantzia estatu laikoa izan da luzaroan. 1905eko Elizak eta Estatua bereizteari buruzko Frantziar legeak estatuaren sekularismoa ezarri zuen. 2004ko laikotasun eta eskoletan ikus daitezkeen erlijio-sinboloei buruzko Frantziako legeak debekatu egiten ditu eskoletan ikasleek ikus ditzaketen erlijio-zeinu guztiak; 1905eko legeak debekatu egiten ditu neutroak ez diren zeinu guztiak (politikoak eta erlijiosoak) Estatuarentzat lan egiten duten pertsona guztiek, batez ere administrazio publikoan, irakasleek eta eskola bateko gainerako langileek. Politikoek debeku dute jendaurrean lehentasun erlijiosoak adieraztea, baita arropa erlijiosoaren bidez ere. Frantziako lege sekularrak gutxiengo taldeek aurkeztu dituzte, batez ere musulman etnikoek azken urteotan, beren erlijioa adierazteko gaitasuna oztopatzeko modu gisa. Hala ere, Frantziak deskristautze prozesu bat aldarrikatu zuen, Frantziar Iraultzatik abiatuta estatuak antolatua, kristautasuna beste edozein erlijio baino zorrotzago seinalatzen zuena. XVIII. mendearen amaierako kanpaina aldatu egin zen, hasi Gobernuak lehorreratutako ogasun handiak bereganatzen zituenetik eta Eliza Katoliko Erromatarra zuen diru kopuru handia eskuratzen zuenetik eta erlijio kristauaren eta erlijioaren beraren amaiera arte. Orain dela gutxi, 2022an, Estatu Kontseiluak irizpena eman zion Barne Ministerioari Grenobleko udalerriak lege nazional sekularra urratu zuela igerileku publikoetan burkiniak baimentzearen alde bozkatu zuenean.[7] Hala ere, 2016. urteko kasu batean, Estatu Kontseiluak diktaminatu zuen burkinia Frantziako hondartza publikoetan erabil zitekeela, hondartzak "espazio publikotzat" jotzen baitziren, "zerbitzu publiko" baten ordez. 2022ko abenduan, Arraza Diskriminazioa Ezabatzeko Nazio Batuen Batzordeak (Cerd) esan zuen "kezkatuta" zegoela "Frantzian diskurtso arrazista eta diskriminatzailearen iraupena eta hedaduragatik, bereziki komunikabideetan eta Interneten". Frantziak bere gutxiengoekiko duen politikaren aldizkako berrikuspenaren amaieran, Cerd-eko aditu independenteek hainbat ohar eta gomendio eman zituzten. Kezkatuta daude "buruzagi politikoek egiten duten diskurtso politiko arrazistak", zeinaren izenak aipatzen ez diren, gutxiengo batzuei dagokienez, bereziki ijitoei, bidaiariei, afrikarrei edo afrikar jatorriko jendeari edo ipar afrikarrei dagokienez./un-comite-de-l-onu-s-inquiete-de-l-amplitude-des-discours-racistes-en-france_5518428.html.
Erreferentziak aldatu
- ↑ Dominique Chathuant, Nous qui ne cultivons pas le préjugé de race. Histoire(s) d'un siècle de doute sur le racisme en France, Paris, Le Félin, 2021, 504 p.
- ↑ a b c Bilan 2019 des actes antireligieux, antisémites, racistes et xénophobes (in French), Government of France
- ↑ Racisme : les Français plus tolérants malgré un climat tendu, Le Figaro (in French), 2 May 2016
- ↑ «France's secularism and religious freedom | Gouvernement.fr» Gouverement.fr.
- ↑ Details can be found easily in the index in Dominique Chathuant, Ibid.
- ↑ D. Chathuant, Ibid.
- ↑ "Piscines à Grenoble : le Conseil d'État confirme l'interdiction du burkini, France Bleu (in French), 21 June 2022.
Kanpo estekak aldatu
Datuak: Q3416311
Multimedia: Racism in France / Q3416311
