Ardatz salto
Ardatz-jauzia sintaxi-akats larria da hizkuntza zinematografikoan, eta bi pertsonen artean ezarritako irudizko ardatza errespetatzen ez denean edo hausten denean, edo objektu bat lerroaren beste aldean agertzen denean gertatzen da.
Adibidez, bi pertsonaiaren arteko elkarrizketa bat filmatzean edo grabatzean, kamera bat lotzen dituen alegiazko ardatzaren alde batean eta beste kamera bat beste aldean kokatzen bada, muntaian ikusiko da, batak besteari begiratu beharrean, biek norabide berean egiten dutela, ikusleak bi planoak bata bestearen atzetik ikustean elkarri bizkarra ematen dioten sentsazioa hartzen duen bezala, ez bakarrik elkarrizketan ari diren sentsazioa. Zentzugabea da, baizik eta (eta hori da larriena) espazio eszenikoaren erreprodukzioa nabarmen aldatzen du, Orientazioa galtzen ez badu ere, informazio oker eta narratiboki faltsua jasoko du. Hori ekiditeko, 180º-ko legea aplikatzen da, espazioa bitan zatitzean datzana, ekintza edo begiraden ardatzaren bidez, sekuentzia osatzen duten ganbera posizio ezberdinak ardatz horren alde berean jarriz, horrela, planoak bata bestearen ondoren muntatzen direnean, espazioa ondo berreraikita geratzen da eta ekintza sinesgarria da.
Arau enpiriko hori zinemaren hastapenetan agertu zen, muntatzaileak konturatu zirenean bi pertsonaia jazartzen baziren, ezin zirela jazarpenaren norabidearen kontrako aldeetatik filmatu, kasu horretan ez baitzen efektu hori gertatzen, baizik eta biak elkartuko zirela.
Gai honek eztabaida handia sortzen du, batzuek uste baitute ikusle modernoa ez dela desorientatzen ardatza gainditu arren, eta egia izan daiteke, baina ez da gutxiago zinema asmatu zenetik, errore hori narratiboki erabili baita nahita, pertsonaia bat galduta edo desorientatuta dagoelako sentsazioa sortzeko.
Datuak: Q45356338
