Anne Vallayer-Coster
Anne Vallayer, ezkontzaz Coster (Paris, 1744ko abenduaren 21a - ib., 1818ko otsailaren 28a) frantziar margolaria izan zen. XVIII. mendearen amaierako eta XIX. mendearen hasierako Frantziako natura hilen margolari garrantzitsuenetako bat da.[1][2]
| Anne Vallayer-Coster | |
|---|---|
 (1783) | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Paris, 1744ko abenduaren 21a |
| Herrialdea |  Frantzia |
| Heriotza | Paris, 1818ko otsailaren 28a (73 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | frantsesa |
| Irakaslea(k) | Madeleine Françoise Basseporte (en)  |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | margolaria eta artista |
| Lantokia(k) | Paris |
| Lan nabarmenak | |
| Kidetza | Académie royale de peinture et de sculpture (en) |
| Genero artistikoa | erretratua allegory (en) genero-artea izadi hila |
  | |
Biografia aldatu
Los Gobelinos Tapizen Errege tailerreko urregile baten alaba. 10 urte zituela, familia Parisera joan zen, eta aitak denda ireki zuen han. Françoise Basseporte eta Claude Joseph Vernet-ekin ikasi zuen. 1770ean onartu zuten Pinturako eta Eskultura Frantseseko Errege Akademian, bodegoi-pintore gisa, eta hurrengo urteko aretoan erakutsi zuen.[3]
Margolari ibilbidea aldatu
1762. urtean hasi zen pintatzen, baina ez da haren lanik gorde 1766ra arte. 1770ean Errege Akademia Frantsesean sartzeko aurkeztu zen, bi “Ikusizko arteen eta musikaren alegoriak” lanekin (gaur egun Louvre), eta aho batez onartua izan zen.[4]
Lan horiekin egin zuen debuta 1770ean Aretoan. Bertan parte hartu zuen ia urtero, eta oso goretsia izan zen, harik eta bertan 1783an Marie Louise Élisabeth Vigée Lebrun eta Adélaïde Labille-Guiard erretratugile handiek debuta egin zuten arte. 1785ean erretratu asko kritikatu zizkiotenetik, natura hilak besterik ez zituen egin, batez ere loreak.
Genero horretan, justiziaz da ezaguna. Bertan, gutxienez 400 lan erregistratzen dira, gai hauekin: loreak, ehiza, musika-tresnak, trofeo militarrak, sukaldeko tresnak, portzelanazko luxuzko tresnak, urdaiazpikoak, otarrainak, frutak, koadro txiki edo handietan eta egindako konposizioetan.
1780an Maria Antonieta erreginaren margolari izendatu zuten. Gai ugari pintatzen jarraitu zuen, besteak beste, animaliak, behe-erliebeak, begi-tranpak (Trompe-l'œil), miniaturak eta erretratu osoak, Iraultza zurreko aristokrazia frantsesaren oparotasuna islatzen zutenak.[5]
1781ean, Pierre-Sylvestre Coster Parlamentuko abokatuarekin ezkondu zen. Arrakastaz jarraitu zuen karrera, hil zen arte, eta Maria Antonieta erreginaren eta diseinuko irakaslearen pintura-kabineteko buru bihurtu zen. Erretratu eta bodegoietan aditua, genero pinturan eta miniaturetan ere nabarmendu zen. Maria Antonietarekin harreman estua zuenez, Frantziako Iraultzak eragina izan zuen bere ibilbidean. Hala ere, 1818ko otsailaren 28an Parisen hil baino urtebete lehenagora arte jarraitu zuen erakusketetan.[5]
Vallayer-Coster askotan garaikide batzuekin gonbaratu zen, Adélaïde Labille-Guiard eta Marie Louise Élisabeth Vigé-Lebrun barne, erretratugile gisa goraipatuagoak izan baitziren. 1785eko Aretoan kritikoek kritika zorrotza egin ondoren, Vallayer-Coster-ek erretratuak margotzeari utzi zion bere lan urriei egindako kritikengatik, eta haren ordez natura hilak izan zituen ardatz.[6]
Lana aldatu
Haren talentuaren ondorioz, aho batez hautatu zuten Parisko Arte Errege Akademiako kide. Maria Antonieta erreginaren babespean, Frantziako Iraultzan, pintatzeari utzi zion; politikoki konprometituak ez ziren gaiek bere artearekin jarraitzeko aukera eman zioten urte konbultsioen ondoren.
Askoren ustez, Frantziako XVIII. mendeko natura hilen pintore bikainena izan zen, bere herrikidea Jean-Baptiste -Siméon Chardin delakoarekin batera. Anne Vallayer eta Chardin gauza askotan bereizten dira: Annek modernitate handiko lore-koadro asko margotu zituen; Chardinek, berriz, ez zuen lorerik margotzen, eta genero-eszenak eta pastelaren erretratuak egiten zituen, Anne Vallayer-Costerrek egin ez zituen lanak.[3] Chardinen pintura oretsuagoa da, eta Vallayerrena geruza meheagokoa. Chardinen gaia burgesagoa da, barrualde soilekoa; Vallayerrena natur hilek, zilarrezko ontziek edo trofeo militarrek, berriz, aristokratikoetara hurbildu zuten. Maisulanak ditu, hala nola “Zopera Zuria” pintura (gaur egun Parisko bilduma partikularrean). Marignyko Markesa izan zen haren lehen jabea, garai hartako Arteen ministroaren baliokidea, 1771ko Aretoan ikusgai jarri zena eta Denis Diderot-ek oso goraipatua.
Lan nabarmenak aldatu
- Instruments de Musique (1770).
- Les Attributs de la Peinture, de la Sculpture et de l'Architecture (1770).
- Portrait de Joseph-Charles Roettiers (1777).
- Nature morte au Homard (1817).
Iruditegia aldatu
Erreferentziak aldatu
- ↑ «Vase of Flowers and Conch Shell» www.metmuseum.org.
- ↑ «“La femme à la chasse: Anne Vallayer-Coster’s Paintings of the Hunt,” by Kelsey Brosnan – Rutgers Art Review» rar.rutgers.edu.
- ↑ a b Piccardo, Andrea. (13 de octubre de 2011). «Mujeres pintoras: Anne Vallayer-Coster (1744-1818)» Mujeres pintoras.
- ↑ Cabrejas, Carmen; Romanticismo, Museo del. CICLO DE CHARLAS " MUJERES ARTISTAS DEL SIGLO XIX " (II): En la naturaleza. .
- ↑ a b «Anne Vallayer-Coster | National Museum of Women in the Arts» nmwa.org.
- ↑ La naturaleza hecha arte, Anne Vallayer-Coster (1744-1818). (Noiz kontsultatua: 2023-03-19).
Bibliografia aldatu
- Marianne Roland Michel, Anne Vall-Coster, 1744-1818, Paris, Comptoir international du livre, 1970.
- Marianne Roland Michel, Eik Kahng, Collectif Anne Vall-Coster. Peintre à la cour de Marie-Antoinette, Marseille, Yale University Press, 2003.
Kanpo estekak aldatu
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Anne Vallayer-Coster  |
Datuak: Q468772
Multimedia: Anne Vallayer-Coster / Q468772
