Andrei Voronikhin

Andrey Voronikhin» orritik birbideratua)

Andrei Nikiforovitx Voronikhin (errusieraz: Андрей Никифорович Воронихин) (Novoe Usolye, Perm Oblast, 1759ko urriaren 28agreg./urriaren 17ajul., San Petersburgo, 1814ko martxoaren 5agreg./otsailaren 21ajul.) errusiar arkitekto eta margolari izan zen. Klasizismoaren ordezkari gisa, Errusiako Inperioaren estilo monumentalaren sortzaileetako bat ere izan zen. Stroganov familiako zerbitzari jaioa, San Petersburgoko Kazango katedralean egindako lanagatik da ezaguna.

Andrei Voronikhin
Andrei Voronikhinen erretratua. mende hasierako VA Bobrov-en grabatua. Irudi gehiago
Bizitza
JaiotzaUsolye (en) Itzuli1759ko urriaren 17a (juliotar egutegia)
Herrialdea Errusiar Inperioa
HeriotzaSan Petersburgo1814ko otsailaren 21a (juliotar egutegia) (54 urte)
Hobiratze lekuaLazarev Cemetery (en) Itzuli
Hezkuntza
HeziketaArteen Akademia Inperiala
Hizkuntzakerrusiera
Jarduerak
Jarduerakarkitektoa, margolaria eta eskultorea
Lantokia(k)Petergof
Strelna (en) Itzuli
Gattxina
Pavlovsk (en) Itzuli eta Mariupol
Enplegatzailea(k)Arteen Akademia Inperiala
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
MugimenduaNeoclassical architecture in Russia (en) Itzuli

Find a Grave: 11261 Edit the value on Wikidata

Andrei Voronikhin Novoa Usolye (gaur egungo Perm Krai) herrian jaio zen, Alexander Sergeievitx Stroganov kondearen, Arte Akademia Inperialeko aspaldiko presidentearen, morroi zen familia batean .Orokorrean, Alexander Stroganov-en aita zela uste da. Voronikhin, margolaritzan, Gabriel Yushkov-en, Ural ikono margolariaren, tailerrean trebatu zen. Bere gaztaroko talentuak erakarri zuen Stroganov-en arreta, eta, 1777an, kondeak Moskura ikastera bidali zuen Voronikhin. Bere irakasleen artean, Vasili Ivanovitx Bazhenov eta Matvei Fiodorovitx Kazakov zeuden. 1779tik aurrera, Voronikhin San Petersburgon egin zuen lan.

1785ean, Voronikhin zerbitzaritzatik askatu zuten. 1786tik 1790era arkitektura, mekanika eta matematika ikasi zituen Frantzian eta Suitzan.

1797an, «Перспективной живопивной живописи» pinturetako titulu akademikoa lortu zuen Arte Ederren Akademian «Вид картинной галереи в Строгановском дворце» (1793, Hermitage) eta «Вид Строгановской дачи» (1797, Errusiako museoa, San Petersburgo). Mendearen hasieraz geroz, Arte Ederren Akademian irakatsi zuen.

Voronikhineko arkitekturarik zaharrena Stroganov jauregiaren barrualdeak amaitzean datza (1793). Rastrellik proposatutako forma barroko bikainak sinpletasuna eta fintasuna ezaugarri dituen ordena klasiko zorrotzez ordezkatu zituen Voronikhin-ek. Gainera, Stroganov-Datxaren barrualdea berreraiki zuen, Ibai Beltzean (1795 - 1796), eta Gorodnya-n ere, finkak eraiki zituen (1798).

Voronikhinen sorkuntza nagusia San Petersburgoko Kazan katedrala izan zen. Eraikuntza 1801eko martxoaren 27an hasi zen, eta lanak 1811n amaitu ziren. Tenplua berritzeko garaian, Voronikhini pentsioa eta bigarren graduko Santa Ana ordena eman zioten.

Voronikhinen beste hainbat obra izan ziren: Ogasun Departamentuaren etxea, San Petersburgoko Meatze Institutuaren eraikina, Peterhof-eko zutabedia eta Strelna, Gatchina eta Pavlovsk jauregiak.

Arkitektoa 1814ko martxoaren 5ean hil zen, San Petersburgon.

Voronikhinen iloba, Nikolai Ilitx Voronikhin, Riazan-en bizi zen arkitektoa zen, eta Andrey Voronikhinen artxiboa hartu zuen oinordetzan; Nikolay Voronikhin-ek Kasimoveko Igokunde Katedralaren birmoldaketa egin zuen (argazkia), eta Andrey Voronikhin-ek Moskuko Kristo Salbatzailearen katedralerako egindako zirriborroan oinarrituta dago.

Bibliografia aldatu

 
1960ko SESBeko zigilua Voronikhinen jaiotzaren berrehungarren urteurrena ospatzen duena.
  • Гримм Г. Г., Архитектор Воронихин. — Л. — М.: Гос.изд. литературы по стр-ву, арх-ре eta стр. материалам, 1963
  • Лисовский В. Г., Андрей Воронихин. — Л.: Лениздат, 1971 (Серия: Зодчие нашего города)
  • Панов В. А., Архитектор А. Н. Воронихин, М., 1937;
  • Шуйский В. К. Андрей Воронихин // Зодчие Санкт-Петербурга. XIX – начало XX века / Сост. В.Г. Исаченко. – СПб., 2000. – С. 19-38.
  • Кузнецов С. О. Диалог Франческо Растрелли и Андрея Воронихина в истории Строгановского дворца в к корца в корца в коронихина в истории СПб., 1995 eta в кн.: Архитектура мира. Материалы конференции «Запад-Восток: Искусство композиции в истории архитектуры". Ред.-сост. Н. Смолина. М., 1996. С. 44-51.
  • Кузнецов С. О. Новые материалы о творчестве Андрея Воронихина в первой половине 1790-х годов // Петерскед 9 Петерхина. коллегия под пред. Т. А. Славиной. СПБ., 1999. С.555-559.
  • Кузнецов С. О. Греческий сад графа Строганова // Русская галерея. 2000. № 1-2. С.74-77.
  • Кузнецов С. О. «Сочинить хорошенький кабинет». Собрание дома Строгоновых // История Петербурга. 2001. № 2. С.66-71
  • Кузнецов С. О. Дворец и его архитекторы // Наше наследие. 2001. zenbakia 59-60. С.34-45 [1]
  • Кузнецов С. О. Строгановская дача: «Одиссея на Черной речке» // Наше наследие. 2002. № 61. С.15-20 [2]
  • Кузнецов С. О. Братцево // Там же. С.39. [3]
  • Кузнецов С. О. Казанский собор // Три века Санкт-Петербурга. Энциклопедия в трех томах. Том II. Девятнадцатый век. Книга третья. К-Л. СПб., 2004. С.36-38.
  • Кузнецов С. О. Прорубить окно на восток. Алхимический зал Строгоновского дома // Реликвия. 2005. № 4. С.44-49.
  • Кузнецов С. О. Не хуже Томона. Государственная, меценатская, собирательская деятельность рода Строгоновых в 1771—1817 гг. и формирование имперского облика С.-Петербурга. СПБ.: Нестор, 2006—447 с. —ISBN 5-303-00293-4
  • Кузнецов С. О. Дворцы и дома Строгоновых. Три века истории.. — М-СПб: Центрполиграф, МиМ-Дельта, 2008. — 319 с. —ISBN 978-5-9524-3471-4
  • Olga Medvedkova, Mémoire de l'architecte V***, Paris, TriArtis, 2015.

Erreferentziak aldatu

Kanpo estekak aldatu