Alicia Hermida

madrildar aktorea

Alicia Hermida, benetako izena Alicia Pérez Herranz (Madril, 1932ko irailaren 26aVillanueva de la Cañada, Madril, 2022ko otsailaren 9a), aktorea eta interpretazio-irakaslea izan zen.[1][2][3]

Alicia Hermida

(2014)
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakAlicia Pérez Herranz
JaiotzaMadril1932ko irailaren 26a
Herrialdea Espainia
Lehen hizkuntzagaztelania
HeriotzaVillanueva de la Cañada2022ko otsailaren 9a (89 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakaktorea
Jasotako sariak
Ezizena(k)Alicia Hermida
IMDB: nm0379401 Edit the value on Wikidata

Bizitza

aldatu

Filmografia nabarmena bazuen ere, Alicia Hermidaren interpretazio-lana, batez ere, antzerkian nabarmendu zen, eta telebistako karrera ere emankorra izan zen.

Ibilbidea

aldatu

Antzerkia

aldatu

Batxilergoko ikasketak amaitu ondoren, Madrilgo María Guerrero Antzerki Konpainian sartu zen. Taulen gaineko lehen etapan, Joaquín Calvo Soteloren Plaza de Oriente, Shakespeareren Medida por medida (1955), Anna Bonacciren La hora de la fantasía (1955), Frances Goodrichen El diario de Ana Frank , Thornton Wilderren La casamentera (1960), Lope de Vegaren La viuda valenciana; Anton Txekhoven El jardín de los cerezos (1960), eta Federico Garcia Lorcaren La casa de Bernarda Alba (1964).

1981ean, La Barraca lanarekin, bere garaian Federico García Lorcak Bigarren Errepublikan egin zituen agertoki berak zeharkatu zituen. Gero, Alicia Hermida eskola izeneko aktore eskola sortu zuen, eta bertan ematen zituen interpretazio-eskolak.[4]

Parte hartu zuen azken lanen artean hauxek daude: Carl Sternheimen Las bragas (1980); La Dorotea (1983); Tennessee Williamsen La gata sobre el tejado de zink (1995); Miguel de Unamunoren El otro (1995), El retablillo de Don Cristóbal (1997) eta Doña Rosita la soltera (2004) —biak Federico Garcia Lorcarenak— eta Juan Mayorgak egokitutako Fedra (2007).

  • Plaza de Oriente, Joaquín Calvo Sotelo
  • Las flores (1954), Álvarez Quintero anaiak
  • Medida por medida (1955), Shakespeare
  • La hora de la fantasía (1955), Anna Bonacci
  • Los maridos engañan después del fútbol (1956), Luis Maté
  • El diario de Ana Frank (1957), Frances Goodrich
  • Juicio contra un sinvergüenza (1958), Alfonso Paso
  • César y Cleopatra (1959), George Bernard Shaw.
  • Los tres etcéteras de Don Simón (1959), José María Pemán.
  • El hombre que se vestía de perro (1959), Bich Wright.
  • La casamentera (1960), Thornton Wilder.
  • El gato y el canario (1960), John Willard.[5]
  • El jardín de los cerezos (1960), Chejov.
  • Juegos para marido y mujer (1961), Alfonso Paso.
  • La viuda valenciana (1961), Lope de Vega.
  • Pisito de solteras (1962), Jaime de Armiñán.
  • La revelación (1962), René-Jean Clot.
  • Academia de baile (1963), Jaime de Armiñán.
  • Don Juan Tenorio (1963), José Zorrilla.
  • El lindo don Diego (1963), Agustín Moreto.[6]
  • La pareja (1963), Jaime de Armiñán.
  • No hay burlas con el amor (1963), Calderón de la Barca.[7]
  • El gran teatro del mundo (1963), Calderón de la Barca.
  • La casa de Bernarda Alba (1964), Federico García Lorca.
  • Diálogos de la herejía (1964), Agustín Gómez Arcos.
  • Noches de San Juan (1965), Ricardo López Aranda.Los gatos (1965), Agustín Gómez Arcos.
  • El rey se muere (1965), Ionesco.
  • Una vez a la semana (1966), Jaime de Armiñán.
  • Don Juan Tenorio (1968), José Zorrilla.
  • Juan Del Enzina y su tiempo (1968).
  • El malentendido (1969), Albert Camus.
  • El carro del teatro (1970), Vicente Romero.
  • Tú y yo somos tres (1972), Enrique Jardiel Poncela.
  • Las hermanas de Bufalo Bill (1974), Martínez Mediero.
  • Las bragas (1980), Carl Sternheim.
  • Kikirikì... un cequì (1982), Alicia Hermida eta Jaime Losada.
  • La Dorotea (1983), Lope de Vega.
  • Las bicicletas son para el verano (1984), Jaime Chavarri.
  • El maleficio de la mariposa (1985), Lorca.
  • Muelle oeste (1993),Bernard-Marie Koltès.
  • Queridos míos, es preciso contaros ciertas cosas (1994),Agustín Gómez Arcos.
  • El otro (1995), de Miguel de Unamuno.
  • La gata sobre el tejado de zinc (1995), Tennessee Williams.
  • El retablillo de Don Cristóbal (1997), Lorca.
  • Bodas de sangre (1998), Lorca.
  • Algún día trabajaremos juntas (1999),José María Benet i Jornet.
  • Doña Rosita la soltera (2004), Lorca.
  • Divinas palabras (2005/06), Valle-Inclán.
  • Fedra (2008), Jean Racine.
  • Maribel y la extraña familia (2013), Miguel Mihura.
  • El arte de la entrevista (2014), Juan Mayorga.

Telebista

aldatu
 
Cuéntame como pasó logoa, 2019

TVEren hasieratik egon zen telebistan, Jaime de Armiñánen eskutik hasi zen Galería de esposas telesailean. Berriro ere, Armiñanekin, Mujeres solas (1960-1961) eta Chicas en la ciudad (1961) eta 1963 eta 1965 bitartean, eta Confidencias, Antonio Ferrandis protagonista zuela. Proiektu horren ondoren, haren aurpegia sarri agertu zen pantaila txikian, XX. mendeko 60ko eta 70eko hamarkadetan Estudio 1, Teatro de siempre, Novela izenburupean ematen ziren telebistako antzerki-lanetan dozenaka pertsonaia interpretatuz, baita Cristina y los hombres telesailean ere (1969), Elena María Tejeirorekin batera. Telebistatik denbora batean alde egin ondoren, 1997an TVErentzat Los negocios de mamá telesailean parte hartu zuen, Rocío Dúrcal protagonista zuena.

Bere ospearen zati handi bat berreskuratu zuen, Valentina kantabriarraren paperari esker, Cuéntame cómo pasó (2001-2013) saioan.[8] 2010ean, Urrezko Nesken bertsio espainiarrean "Sofia" izan zen. 2011n Marcoren egokitzapen espainiarrean "Maricarmen" interpretatu zuen, eta urtebete geroago Stapamosokupa2 telesailean parte hartu zuen. 2016. urtean Javier Calvo eta Javier Ambrossiren Paquita Salas webguneko serieko atal batean parte hartu zuen, Fina pertsonaia interpretatuz.

Zinema

aldatu

1960an hasi zen lanean José María Forqueren Maribel y la extraña familia filma , Miguel Mihuraren izen bereko obran oinarritua. Haren jarduera zinematografikoa ez zen oso zabala izan, baina aipagarriak dira Pilar Miróren Gary Cooper, que estás en los cielos (1980); Jaime Chávarriren Las bicibicicletas son para el verano (1984); José Luis Cuerdaren El bosque animado (1987); Gerardo Lamaro de Herrariasen Malena tiene nombre de tango (1996), eta Emilio Martínez Lázaroren Carreteras secundarias (1997).

Jarduera politikoa

aldatu

2009an, Alicia Hermida politika munduan parte hartu zuen, eta Iniciativas Internacion-Herrien arteko elkartasuna izeneko hautagai-zerrendan sartu zen ekainaren 7ko Europako hauteskundeetarako. Auzitegi Gorenak zerrenda hori baliogabetu egin zuen, Espainiako Auzitegiaren arabera, ETA-Batasunak infiltratua zela-eta. Konstituzio Auzitegiak, ondoren, prestakuntza horri eskatutako babesa eman zion eta hauteskundeetan parte hartu ahal izan zuen.

Horrez gain, Kubako iraultzaren alde egin zuen, baita Karibeko herriari egindako blokeoa deuseztatzearen alde ere, eta Estatu Batuetan zeuden bost preso kubarrak askatzeko kanpainetarako bere irudia eman zuen. Cubainformación berri-zentralarekin lankidetzan aritu zen.

Sariak eta izendapenak

aldatu

Aktoreen Batasunaren sariak

aldatu
Urtea Kategoria Filma Emaitza
2007 Antzerkiko bigarren mailako aktore onena Fedra Irabazlea
2003 Telebistako aktore onena Cuéntame como pasó Irabazlea
2001 Telebistako banaketaren interpretazio hobea Cuéntame como pasó Irabazlea
2017 Toda una vida Irabazlea

Max sariak

aldatu
Urtea Kategoria Filma Emaitza
2008 Aktore onena Fedra Izendatua
2007 Aktore onena Divinas palabras Izendatua
2005 Emakumezko aktore onena Doña Rosita la soltera Izendatua
1999 Aktore onena Divinas palabras Irabazlea

Valentziako Mediterraneoko Zinemaren Erakusketa

aldatu
Urtea Kategoria Filma Emaitza
1993 Emakumezko aktore onena El hombre de la nevera Irabazlea
  • Arte Ederretako Merituaren Urrezko Domina (2014).

Erreferentziak

aldatu
  1. Agencia EFE. (9 de febrero de 2022). Muere Alicia Hermida, la querida Valentina de Cuéntame. .
  2. (Gaztelaniaz) RTVE.es/AGENCIAS. (2022-02-09). «Muere la actriz Alicia Hermida, Valentina en 'Cuéntame cómo pasó'» RTVE.es (kontsulta data: 2025-01-10).
  3. (Gaztelaniaz) SER, Cadena. (2022-02-09). «Muere a los 89 años la actriz Alicia Hermida, uno de los rostros más conocidos de 'Cuéntame'» Cadena SER (kontsulta data: 2025-01-10).
  4. (Gaztelaniaz) Torres, Rosana. (2022-02-09). «Muere Alicia Hermida, la perfecta dicción de la interpretación española» El País (kontsulta data: 2022-02-11).
  5. «ABC MADRID 05-07-1960 página 59 - Archivo ABC» abc 2019-08-08 (kontsulta data: 2022-02-11).
  6. «ABC MADRID 15-02-1963 página 63 - Archivo ABC» abc 2019-08-08 (kontsulta data: 2022-02-11).
  7. «ABC MADRID 22-09-1963 página 79 - Archivo ABC» abc 2019-08-08 (kontsulta data: 2022-02-11).
  8. (Gaztelaniaz) Hernández, Nuria. (2022-02-09). «Adiós a Alicia Hermida, la entrañable amiga de Herminia en 'Cuéntame' que dedicó su vida al teatro» Vanity Fair (kontsulta data: 2025-01-10).

Kanpo estekak

aldatu
  • Alicia Hermida en Internet Movie Database (en inglés).