Re minor
Re minor (Rem ere Europako notazioan, eta Dm notazio amerikarrean) eskala minor naturalak re notatik abiatuta duen tonalitatea da; horrela, re, mi, fa, sol, la, si eta do notek osatzen dute. Armadurak bemol bat du, si bemola. Bere maior erlatiboa fa maior da, eta tonalitate homonimoa re maior da.
| Re minor | |
|---|---|
 | |
| Musika | |
| Tonalitate erlatiboa | Fa maior |
| Tonalitate paraleloa | Re maior |
| Notak | |
| re, mi, fa, sol, la, si♭, do, re | |
Minor tonalitate guztietan gertatzen den bezala, sentsazio orokorra ilunagoa da maior tonalitate bat entzuteak eragiten duena baino. Aspalditik, tonalitate hori tristuraren edo zigorraren tonalitate gisa identifikatzen da.
Gitarrarako lanetan gehien erabiltzen den minor tonalitate omen da; Domenico Scarlattiren teklaturako 555 sonateen artean, gitarrarako musikaren manierismo asko biltzen dituztenak, 151 minor tonalitateetan daude, eta tonalitate erabiliena re minor da, 32 sonatarekin.
Johann Sebastian Bachen Ihesaren Arte guztia re minorren dago. Alfred Einsteinen arabera, afinazioaren historiak kontrapuntuarekin eta kromatismoarekin lotura txikiagoa izatea ekarri du (adibidez, laugarren kromatikoa), eta Mozarten Ihes kromatikoa re minorrean aipatzen du.[1] Mozarten Requiema ere re minorren dago. Mozartek minorrean idatzi zituen pianorako bi kontzertuetako bat, <i id="mwIQ">Pianorako</i> <i>20 K. 466</i> kontzertua, re minorrean da. Michael Haydni dagokionez, minorrean sinfonia bat baino ez zuen idatzi , eta re minorrean izan zen (Perger 20, MH 393).
Re minorra da Beethovenen 9. sinfonia koralaren tonalitatea, eta Brucknerrek tonalitate berean bere 9. sinfonia idatzi zuen .[2]
Klasizismoko zenbait lan, eta baita ondorengoak ere, minorrean hasi ohi dira, eta maiorrean amaitzen dira, edo, gutxienez, maiorreko akorde batean (hirugarren pikarda). Brucknerren 9. sinfonia amaitu gabe geratu zen eta amaierarik gabe interpretatzen da. Re minorrean hasi eta mi maiorrean amaitzen den sinfonien adibidea izaten. Liszten Dante Sinfonia re minorrean hasi eta si maiorrean amaitzen da.
Obra klasikoak aldatu
- Tokata eta fuga re minorren, BWV 565. Toccata i fuga "Dòrica" - J. S. Bach
- Don Giovanni (opera): Oberturan hasierako zatia eta harrizko gonbidatuaren eszena - Mozart
- Biolinerako 2. partita - Johann Sebastian Bach (Chaconna ospetsuarekin)
- Kontzertu bikoitza (bi biolinetarako)re minorren BWV 1043 - Johann Sebastian Bach
- Kontzertua re minorren - Alessandro Marcello
- Pianorako 20. kontzertua - Wolfgang Amadeus Mozart
- Der Hölle Rache kocht in meinem Herzen - Mozart (La flauta màgica operakoa)
- Simfonia núm. 9 - Ludwig van Beethoven
- 4. estudio transzendentala "Mazeppa" - Franz Liszt
- "Heriotza eta neskatxa" laukotekoa (Der Tod und das Mädchen), D. 810, - Franz Schubert
- Piano eta harirako 1. hirukotekoa op. 49 - Felix Mendelssohn
- Pianorako 1. kontzertua - Johannes Brahms
- 0., 3. eta 9. sinfoniak - Anton Bruckner
- Sinfonia - César Franck
- Czardas - Vittorio Monti
- 2. sinfonia (Sergei Prokófiev)
- Pianorako 3. kontzertua - Serguei Rakhmàninov
- 5. sinfonia - Dmitri Xostakóvitx
- Carmina Burana (hasieran zati handi bat) - Carl Orff
Abestiak aldatu
- Ilunabarra euskal abesti tradizionala
- Bereterretxen khantoria euskal abesti tradizionala
- Sultans of Swing - Dire Straits
- Another Brick in the Wall - Pink Floyd
- Come Together - The Beatles
- The Wind Cries Mary - Jimi Hendrix
- Jolene - Dolly Parton
- Lay All Your Love On Me - ABBA
- Gimme! Gimme! Gimme! - ABBA
- The Living Daylights - A-ha
- Like A Prayer - Madonna
- The Call of Ktulu - Metallica
- From Russia with Love - Matt Monro
- Smooth Operator - Sade
- In-A-Gadda-Da-Vida - Iron Butterfly
- I Want You (She's So Heavy) - The Beatles
Adibidea aldatu
- Euskal abesbatzentzat hain ezaguna den Ilunabarra abestia. Mokoroaren harmonizazioaren partitura sinplifikatu bat da hau:[3]
Erreferentziak aldatu
- ↑ Alfred Einstein. Mozart, His Character, His Work, cap. 10, "Mozart's Choice Of Keys", Nova York: Oxford University Press, (1945).
- ↑ Hans-Hubert Schönzeler. Bruckner, Londres, Calder & Boyars Ltd (1978), pp. 106-107. D'acord amb Göllerich, [Bruckner] va remarcar: "Realment em molesta que el tema de la meva simfonia nova sigui en re menor, perquè tothom dirà ara: 'Naturalment, la novena de Bruckner ha de ser en la mateixa tonalitat que la de Beethoven! '"
- ↑ (Gaztelaniaz) Xenpelar Dokumentazio Zentroa-BertsozaleElkartea. «Eguzkia hasten da - Melodías de bertsos - BDB. Base de datos sobre bertsolarismo» bdb.bertsozale.eus (Noiz kontsultatua: 2022-10-30).
Bibliografia aldatu
- Sherman, Charles H. Johann Michael Haydn (1737-1806), a chronological thematic catalogue of his works. New York: Pendragon Press, 1993.
