Rafael Errázuriz Urmeneta

Rafael Valentín Errázuriz Urmeneta (Santiago, 1861eko abuztuaren 10a – Erroma, Italia, 1923ko abenduaren 26a) txiletar abokatua, politikari kontserbadorea, diplomazialaria, idazlea eta nekazaria izan zen.

Rafael Errázuriz Urmeneta
deputy of Chile (en) Txileko senataria
Bizitza
Jaiotza	Santiago, 1861eko abuztuaren 10a
Herrialdea	Txile
Heriotza	Erroma, 1923ko abenduaren 26a (62 urte)
Familia
Aita	Maximiano Errázuriz
Hezkuntza
Heziketa	Txileko Unibertsitatea Instituto Nacional General José Miguel Carrera (en)
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	diplomazialaria eta politikaria
Lantokia(k)	Santiago
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Conservative Party (en)

Biografia

Maximiano Errázuriz Valdiviesoren eta Amalia Urmeneta Quirogaren semea. 1889an ezkondu zen Elvira Valdés Ortúzarrekin.

Institutu Nazionalean eta Txileko Unibertsitatean ikasi zuen, non zuzenbiden lizentziatu zen, 1881eko abuztuaren 12an.

Enpresa-lana

Rafaelen erretratua 1891n, bere anaiak, José Tomás Errázurizek, margotua

Guayacángo (Coquimbo) burdinola eta arma-lantegiko enpresaburu jabea, Molinos San Cristóbal-en (Santiago) jabekidea, 1880an eskuratu zituena. Valparaísoko "La Unión" eta Santiagoko "El Independiente" egunkarietan kolaboratzen zuen kazetaria izan zen.

Tamayako mineralaren administratzailea eta gero jabea, non bere aitonak, José Tomás Urmenetak, dirutza handia egin zuen. Tongoy-ko eta Guayacángo burdinolak kudeatu eta zuzendu zituen, Lebuko ikatz-meategiaz gain.

Meatzari aberatsa ez ezik, ardogintzan ere nabarmendu zen, Panquehue etxaldearen magaletan mahastiekin landatutako 300 hektareatik 700 hektareara handituz.

Lan politikoa

Rafael Valentín Errázuriz Urmenetaren Karikatura (1910).

Diplomazialaria

Arte Ederren Museo Nazionaleko Zuzendaritzako kidea (1895). Txileko enbaxadorea Egoitza Santuan (1907-1921), Alderdi Kontserbadoreko kidea izanik. Atenaseko Orientazioen Kongresurako delegatua (1912).

Ministroa

• Kanpo Harreman, Kultu eta Kolonizazio ministroa (1899 – 1900).
• Barne Ministerioko ordezkoa (1900).
• Barne Ministerioko titularra (1904ko urtarrila – apirila).
• Industria eta Herri Lan ministroa (1904ko martxoa).

Parlamentaria

• Ovalleko, Combarbalako eta Illapeleko diputatua (1888 – 1891). Gobernu eta Kanpo Harremanetarako batzorde iraunkorreko kidea izan zen. José Manuel Balmaceda presidentearen aldekoa izan zen 1891ko iraultzaren ostean, politika utzi zuen 1894ra arte.
• Araucoko, Lebuko eta Cañeteko diputatua (1894 – 1897), Ogasun eta Industria batzorde iraunkorreko kide izanik.
• Lajako, Nacimientoko eta Mulchénengo diputatua (1897-1900), Gobernu eta Kanpo Harremanetarako batzordeko kidea izatera itzuli zen garai horretan.
• Aconcaguako senataria ( 1900-1906). Gobernu eta Kanpo Harremanetarako, eta Industria eta Herri Laneko batzorde iraunkorreko kidea izan zen.

Bibliografia

• Biografías de Chilenos: Miembros de los Poderes Ejecutivos, Legislativo y Judicial (1876-1973) ; Armando de Ramon Folch; Txileko Unibertsitate Katolikoa Edizioak, Santiago, 1999, 2. liburukia.
• Reseñas parlamentarias Txileko Kongresu Nazionaleko Liburutegian.

Kanpo estekak

• Datuak: Q7282348