Josefina Díaz de Artigas
| Josefina Díaz de Artigas | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Josefina Díaz González |
| Jaiotza | Argentina, 1891 |
| Herrialdea |  Argentina  Espainia |
| Heriotza | Madril, 1976 (84/85 urte) |
| Hobiratze lekua | La Almudenaren hilerria |
| Familia | |
| Ezkontidea(k) | Santiago Artigas (en)  |
| Anai-arrebak | ikusi
|
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | aktorea |
  | |
Josefina Díaz González edo Pepita Díaz (Argentina, 1891 – Madril, 1976) argentinar antzerki-aktorea izan zen, Espainian bizi zena. Antzerkiko dama handienetako bat izan zen, mendearen lehen herenean, Margarita Xirgu eta Rosario Pinoren garaikoa.[1][2]
Biografia aldatu
Concepción González eta Manuel Díaz de la Haza aktoreen alaba eta Manuel Díaz González aktorearen arreba.
Ibilbidea aldatu
María Guerrero eta Fernando Díaz de Mendoza konpainietan trebatu zen, eta, besteak beste, Luis Fernández Ardavínen La dama de armiño (1922) eta Oscar Wilderen El abanico de Lady Windermere (1920) estreinatu zituen. 1924tik aurrera hasi zen nabarmentzen, Jacinto Benaventeren Lecciones de buen amor estreinatu eta Álvarez Quintero anaien El genio alegre interpretatu zuenean. Urtebete geroago, autore horiek harengan konfiantza izan zuten La boda de Quinita Flores filma estreinatzeko.
Bere senarrarekin, Santiago Artigasekin, konpainia propioa osatu zuen, eta, besteak beste, Eduardo Marquinaren Fruto bendito, (1927), Manuel eta Antonio Machadoren Juan de Mañara (1927) eta atzerriko autoreen lanak estreinatu zituen, hala nola Henrik Ibsenen Casa de Muñecas (1929), eta Ladislas Fodor Atrévete, Susana (1929).
1930eko hamarkadaren hasieran, Manuel Colladorekin elkartu zen profesionalki, eta, beste edozein interpretazioren gainetik, Federico García Lorcaren Bodas de sangre filmaren estreinaldia nabarmendu zen, Amelia de la Torrek ere parte hartu zuela. Nuestra Natacha (1935) eta Prohibido suicidarse en primavera (1937) estreinaldiak ere aipa daitezke, biak Alejandro Casonarenak.[2]
Hego amerikara aldatu
Espainiako Gerra Zibilaren hasieran, Hego Amerikara joan zen, eta han 1939ra arteko bira egin zuen. Amerikan zegoela, 1951n Montevideoko Arte Dramatikoaren Eskolako irakasle izendatu zuten, eta lan horretan 1954 arte egon zen.
Espainiara itzultzean, José Tamayok eskaturik, Arthur Milleren La muerte de un viajante (1952) estreinatu zuen, eta, ondoren, 1970eko hamarkadara arte, Anton Txekhoven El jardín de los cerezos (1960) José Luis Alonsok zuzendua, Lillian Hellmanen La calumnia (1961), Juan José Alonso Millánen Carmelo Chejoven edo Valle- Inclánen Ligazón (1966).[2]
Zineman aldatu
Zineman ez zuen lan askorik egin, izenburu gutxi batzuetara murrizten da bere lana. Honako hauek nabarmentzen dira: Eusebio Fernández Ardavínen Un bandido en la sierra (1927), Santiago Artigas, Manuel Dicenta eta Emilio Mesejorekin batera; Luis César Amadoriren Un trono para Cristy (1960); La prima Angélica (1974) eta Cría cuervos, biak Carlos Saurarenak. [3]
1976ko abenduan hil zen Madrilen.[4]
Filmografia aldatu
- El bandido de la sierra (1927)
- Milagro de amor (1946)
- Rosa de América (1946)
- El gran amor de Bécquer (1946)
- Não Me Digas Adeus (1947)
- La prima Angélica (1974)
- Retrato de familia (1976)
- Cría cuervos (1976)
Erreferentziak aldatu
- ↑ «Margarida Xirgu» margaritaxirgu.es (Noiz kontsultatua: 2022-11-13).
- ↑ a b c «JOSEFINA DIAZ DE ARTIGAS : definición de JOSEFINA DIAZ DE ARTIGAS y sinónimos de JOSEFINA DIAZ DE ARTIGAS (español)» diccionario.sensagent.com (Noiz kontsultatua: 2022-11-13).
- ↑ «Josefina Díaz de Artigas» IMDb (Noiz kontsultatua: 2022-11-13).
- ↑ «Josefina Díaz ha muerto» ABC: 59. 1976-12-22 ISSN 1136-0143..
Kanpo estekak aldatu
Datuak: Q2842594
Multimedia: Josefina Díaz de Artigas / Q2842594
