Esther García Rodríguez
Esther García Rodríguez (Cedillo de la Torre, Segovia, 1956) ekoizpen zinematografiko eta ekoizpen espainiarreko zuzendaria da, Espainiako zinemako emakume garrantzitsuenetakotzat jotzen dena. 1986az geroztik Pedro Almodovar-ekin lan egiten du eta El Deseo ekoizpen etxeko produkzio-zuzendaria da. Autore-independentziari lotutako ekoizpen-eredu bat garatzeagatik eta zinema-zuzendaritzan balio berriak sustatzeagatik ere nabarmendu da. 90 filmetik gora eta telesail ugari ekoitzi ditu. Sei Goya sari jaso ditu, besteak beste, Acción mutante, Todo sobre mi madre, La vida secreta de las palabras eta Relatos salvajes lanengatik. 2018an Zinematografia Sari Nazionala jaso zuen, saria irabazi zuen lehen emakume ekoizlea izan zen.[1][2][3]
| Esther García Rodríguez | |
|---|---|
.jpg) | |
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Esther García Rodríguez |
| Jaiotza | Cedillo de la Torre, 1956 (67/68 urte) |
| Herrialdea |  Espainia |
| Lehen hizkuntza | gaztelania |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | zinema ekoizlea, unit production manager (en)  eta zinema aktorea |
| Jasotako sariak | ikusi
|
    | |
Ibilbidea aldatu
Ekoizle aitzindaria aldatu
Produkzio-sailean hasi zen idazkari lanetan, Pedro Olearen Pim, pam, pum… fuego (1975) filmean. Produkzio-zuzendari gisa egin zuen lehen filma 1976an egin zuen, Curro Jiménez telesailan, emakumeak makillaje-, jantzi- edo idazkaritza-sailetan soilik sartzen ziren garai batean.[4] Ondoren, ekoizle batzuekin hasi zen lanean, ekoizle auxiliar, ekoizle laguntzaile eta ekoizle buru gisa, Fernando Trueba, Mariano Ozores, Gonzalo Suárez, Emilio Martínez Lázaro edo Fernando Colomo zuzendariekin, besteak beste.
70eko eta 80ko hamarkadetan, Los bingueros (Mariano Ozores, 1979), Sé infiel y no mires con quién (Fernando Trueba, 1985), El año de las luces (Fernando Trueba, 1986), La vida alegre (Fernando Colomo, 1987), El pecador impecable (Augusto M, Torres, 1987) edo Los Pazos de Ulloa telesaila.
Pedro Almodovarrekin bat aldatu
1986az geroztik, Matador lanarekin, Pedro Almodóvarren ondoan lan egin du, eta 1987az geroztik, La ley del deseo eta El Deseo produkzio-etxearen lehen urratsak eman eta ekoizle-zuzendaritza lanen ardura hartu zuen.[5] Almodóvarren film guztiez gain, Guillermo del Tororen El espinazo del diablo (2001), Álex de la Iglesiaren Acción mutante (1993), Andrés Wooden La fiebre del loco, José Manual Novoaren Eyengui, El dios del sueño (2003), edo Miguel Barrosen Los sin tierra bezalako serieak ekoitzi ditu.[4]
Ekoizle berrien bultzatzaile aldatu
Errealizadore berriei emandako laguntzagatik ere nabarmendu da: Mónica Laguna (Tengo una casa), Daniel Calparsoro (Pasaia), Félix Sabroso eta Dunia Ayuso (Descongélate eta, aldez aurretik, Mujeres telesailean), Belén Macías (El patio de mi cárcel), Lucrecia Martel (La mujer rubia, La niña santa y Zama) edo Julia Solomonoff (El último verano de la Boyita).
Aktore lantxoak aldatu
Aktore gisa hainbat kameo egin ditu Hable con ella (2002) filmean, non espetxeetako ofizial rola egin baitzuen, La piel que habito (2011) filmean, aurkezle edo Los amantes viajar (2013) filmean aireko kontrolatzaile.
Berdintasunaren alde aldatu
Berdintasunarekin konprometituta, Esther García Emakume Zinemagileen Elkarteko (CIMA) kidea da, eta beste 80 zuzendari espainiarrekin batera El tren de la libertad filmean, abortoari buruz indarrean dagoen legea eta emakumearen eskubideak defendatzeko milaka pertsonak parte hartu zuten bideari buruzko dokumental kolektiboa sustatu du.[4] Esther Garcíak dioenez,
"Espainian ekoizten diren filmen %8 baino ez dituzte emakumeek zuzentzen, eta oraindik ere emakume gutxi daude funtsezko postuetan: gidoia, zuzendaritza, ekoizpena, argazkia, muntaketa edo musika konposizioa".[4]
2018an, Zinematografiako Sari Nazionala jaso zuen. Irailaren 22an jaso zuen saria Donostiako Zinemaldian. Epaimahaiak adierazi zuenez, Esther Garcíak 30 urtetik gorako ibilbidea du Espainian eta nazioartean. Autoreen independentziari lotutako ekoizpen-eredu bat garatu du, eta oso aktiboa da zuzendari berriak bultzatzen. Koprodukzioetan ere nabarmendu da, bereziki Latinoamerikan.[6]
Sariak eta aintzatespenak aldatu
| Urtea | Kategoria | Filma | Emaitza |
|---|---|---|---|
| VII. edizioa | Produkzio-zuzendaritza hobea | Accion mutante | Irabazlea |
| XIV. edizioa | Produkzio-zuzendaritza hobea | Todo sobre mi madre | Irabazlea |
| XX. edizioa | Produkzio-zuzendaritza hobea | La vida secreta de las palabras | Irabazlea |
- Zinemako Idazleen Zirkuluaren dominak[7]
| Urtea | Kategoria | Filma | Emaitza |
|---|---|---|---|
| 2019 | Filmik onena | Dolor y gloria | Irabazlea |
Bere ibilbideko sariak aldatu
2018ko irailean, Zinematografiako Sari Nazionala jaso zuen, Espainian eta nazioartean 30 urte baino gehiago egin zituelako. Saria irabazi zuen lehen emakume ekoizlea izan zen.[1]
Erreferentziak aldatu
- ↑ a b Esther García, productora de Almodóvar, Premio Nacional de Cinematografía. .
- ↑ «Esther García Rodríguez | DOCUMENTACIÓN DE LA SECCIÓN SINDICAL DE CGT ALTEN MADRID» doc.cgtaltenmadrid.es (Noiz kontsultatua: 2023-05-23).
- ↑ «About: Esther García Rodríguez» es.dbpedia.org (Noiz kontsultatua: 2023-05-23).
- ↑ a b c d «Esther García, Premio Nacional de Cinematografía 2018» www.elcultural.com.
- ↑ Muces pondrá la alfombra roja para homenajear a Esther García, productora de El Deseo. 3 de noviembre de 2015.
- ↑ Belinchón, Gregorio. (8 de septiembre de 2018). La productora Esther García, Premio Nacional de Cine. ISSN 1134-6582..
- ↑ «Ganadores de las Medallas CEC 2020» CEC (Madrid).
Kanpo estekak aldatu
Datuak: Q5849390
Multimedia: Esther García / Q5849390
| Aurrekoa: Antonio Banderas |
Zinema Saria nazionala 2018 |
Hurrengoa: Josefina Molina |