Alice Rohrwacher
Alice Rohrwarcher (italieraz aˈliːtʃe rorˈvaːker eta alemanez ˈʁoːɐ̯vaxɐ ahoskatua; Fiesole, Florentzia, 1981eko abenduaren 29a) zinema-zuzendari eta gidoilari italiarra da. 2018an Lazzaro felice filma zuzendu zuen, eta 2023an La chimera.[1][2]
Alice Rohrwacher | |
---|---|
![]() (2019) | |
Bizitza | |
Jaiotza | Fiesole, 1981eko abenduaren 29a (42 urte) |
Herrialdea | ![]() |
Familia | |
Anai-arrebak | ikusi
|
Hezkuntza | |
Heziketa | Turingo Unibertsitatea |
Hizkuntzak | italiera alemana |
Jarduerak | |
Jarduerak | film-zuzendaria eta gidoilaria |
Lan nabarmenak | ikusi
|
Jasotako sariak | ikusi
|
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Biografia
aldatuFiesole-n jaio zen Toskanan, ama italiarraren eta aita alemaniarren alaba.[3] Gaztaroa Castel Giorgio hirian (Terni probintzian) eman zuen, bertan jaioa zen ama (Annalisa Giulietti) eta erlezain lanetan aritua aita (Reinhard Rohrwarcher). Alba Rohrwacher aktore italiarraren ahizpa da.[4] Literatura eta filosofia ikasi zituen Turingo Unibertsitatean, eta gidoiak idazten espezializatu zen Turingo Holden Eskolan.[4]
Bere lehen produkzio-esperientzia 2006an izan zen, Checosamanca dokumental italiarraren zati bat zuzendu zuenean.
2011n, Corpo celeste bere lehen film luzea zuzendu zuen, Quinzaine des Réalisateurs (Quincena de los realizadores) lanean estreinatua, Cannes 2011ko Zinemaldian. Kritika txalotu zuen, eta Nastro d'Argento (Zilarrezko Zinta) saria jaso zuen zuzendari berri onenarentzat, Italiako Sindacato Nazionale Giornalisti Cinematografici Italiani elkarteak emandako saria.[5]
Bigarren film luzeak, Le meravigliek, Canneseko 2014ko Zinemaldiko Sari Nagusia. irabazi zuen [6] 2014an, Veneziako Nazioarteko Zinemaldian film hasiberri onenaren Luigi De Laurentiis sariaren epaimahaiburua izateko hautatu zuten Alice.
Filmografia
aldatuZuzendaria
aldatuFilm luzeak
aldatu- Corpo celeste (2011)
- Le meraviglie (2014)
- Lazzaro felice (2018)
- Kimera (2023)[1][2]
Film laburrak
aldatu- Le pupille (2022)[7]
Dokumentalak
aldatu- Le fiumara, Checosamanca dokumentalaren atala (2006).
- 9x10 novanta (2014) - Una canzone atala.
Editorea
aldatu- Un piccolo spettacolo (2005)
- Tradurre (2008)
- Boygo (2008)
- In tempo, ma rubato (2009)
- Residuo fisso // Hondakin fisikoa (2009)
Sariak eta aintzatespenak
aldatuUrtea | Kategoria | Filma | Emaitza |
---|---|---|---|
2014[8] | Epaimahaiaren Sari Nagusia | Mirarien herrialdea | Irabazlea |
2018[9] | Gidoi hobea | Lazzaro felice | Irabazlea |
- 2012 Nastro d'Argento
- Nastro d'Argento zuzendari berri onenarentzat, Corpo celeste-rentzat.
- 2012 Ingmar Bergman
- Nazioarteko debutaren saria Corpo celeste-gatik.
- 2012 - Ciak d'oro
- Film hasiberri onena Corpo celeste-gatik.'
- 2012 - Suso Cecchi D'Amico saria
- Corpo celeste gidoi onena.'
- 2014 - Sevillako Europako zinemaldia.
- Epaimahaiaren sari berezia, Le meraviglierengatik.
- 2023 - SEMINCI
- La quimera filmeko Zilarrezko Galburua.'[10]
Erreferentziak
aldatu- ↑ a b Del Teso, Begoña. (2024-04-26). «Alice eta hilobi lapurrak» Berria (Noiz kontsultatua: 2024-05-10).
- ↑ a b «Izan zirenek utzitakoa» Berria 2024-04-17 CC BY-SA 4.0 lizentziapean.
- ↑ «Rassegna stampa Alba Rohrwacher» Mymovies.it.
- ↑ a b Fulvia Caprara. (22 de abril de 2011). «Rohrwacher, sorelle d'arte che non-si incontrano mai» La Stampa.
- ↑ «The moon in May» BFI.
- ↑ «El palmarés 2014 : En Competición» Festival de Cannes.
- ↑ Reseña crítica de Ernesto Diezmartínez sobre Le pupille (Consultado viernes,10 de marzo del 2023)
- ↑ Robbie Collin. (2014-05-24). «Winter Sleep, winner of the Cannes Palme d'Or – review» The Telegraph.
- ↑ Peter Debruge. (19 de mayo de 2018). «2018 Cannes Film Festival Award Winners Announced» Variety.
- ↑ Blanes, Pepa. (2023-10-28). «El cine español triunfa en Seminci con la Espiga de Oro para 'La imagen permanente' de Laura Ferrés» cadena SER.