-eta

-eta ohiko amaiera da euskal toponimoetan, eta ondorioz, baita euskal deitura ugaritan. Izen deskribatzaileei itsasten zaien atzizki multzokaria da, eta zerbaiten ugaritasuna dagoen tokiei aplikatzen zaie.

Antzeko funtzioa du -aga atzizkiak ere, eta termino paraleloak badira atzizki biekin, hala nola Pagoaga eta Pagoeta, Zubiaga eta Zubieta, eta Azkarraga eta Azkarreta (azkar edo astigarrak dauden tokia, kasu honetan)^[1].

-aga-k ez bezala, ordea, aldagai bat du atzizkiak, bereziki -s eta -z amaierarekin lotzen denean: -keta. Esate baterako, Amezketa, Sarasketa... baina ez da beti gertatzen, hor dira Arizeta/Aritzeta, adibidez^[2].

Erreferentziak aldatu

↑ de la Encina, Itziar. Getxoko ondarea eta toponimia. Getxoko Udala - Euskara Zerbitzua, 5 or. (Noiz kontsultatua: 2020-09-09).
↑ Elissalt (1915-1987), Koldo Mitxelena. (1971). «Toponimia, léxico y gramática» Fontes linguae vasconum: Studia et documenta 3 (9): 241–268. ISSN 0046-435X. (Noiz kontsultatua: 2020-09-09).

Kanpo estekak aldatu

Datuak: Q98803622

[1] Encina, Itziar. Getxoko ondarea eta toponimia. Getxoko Udala - Euskara Zerbitzua, 5 or. (Noiz kontsultatua: 2020-09-09).

[2] Elissalt (1915-1987), Koldo Mitxelena. (1971). «Toponimia, léxico y gramática» Fontes linguae vasconum: Studia et documenta 3 (9): 241–268. ISSN 0046-435X. (Noiz kontsultatua: 2020-09-09).

[1]

[2]